Είμαι τόσο τραγικά θυμωμένη
τόσο πολύ
Τον μισώ τον Οκτώβριο
και χαίρομαι που επιτέλους φεύγει
στα τσακίδια να πάει
και αν μπορέσει να μη ξανάρθει
εμένα χάρη θα μου κάνει....
Breast cancer awarness month, my ass
και pink ribbon bullshit.
8 Οκτωβρίου θα γινόταν 63 ετών
θα είχε στην αγκαλιά της τον εγγονό της
θα μας μαγείρευε παστίτσιο και εμείς θα γελάσουμε με τις ανύπαρκτες μαγειρικές της ικανότητες
θα κάναμε βόλτες με το αυτοκίνητο ακούγοντας ρεμπέτικα
θα είχα μια ζεστή αγκαλιά
πόσο μου λείπει η ζεστή της αγκαλιά
και το σπίτι θα μύριζε ακόμα μαμά...
Και να που κοντεύω 35
και έχουν περάσει σχεδόν 6 χρόνια
και κάθε φορά που λέω πως είμαι καλά
πως έμαθα να ζω με αυτό
κάθε φορά
κάθε φορά ομως
θυμάμαι πως ήμουν ο τελευταίος άνθρωπος που την είδε ζωντανή
πως εκείνο το βράδυ για πρώτη φορά την είχα αποχαιρετίσει
και αυτό είναι κάτι που πρέπει να το χωνέψω...
Και εκεί που λέω επουλώθηκε η πληγή
δε ματώνει πια
τα "ράμματα" έπιασαν
κάτι γίνεται
μια ανεπαίσθητη αιτία
μια χαζή αφορμή
και το αίμα αναβλύζει πάλι
και τα "ράμματα" σπάνε
και η πληγή σε σκίζει απο πόνο.
Οπότε μη μου λέτε εμένα για πρόληψη
η μόνη πρόληψη είναι να μη σου τύχει
μη μου λέτε εμένα για awareness month
το μόνο awareness είναι να τακτοποιήσεις τις υποθέσεις σου όταν σου συμβεί.
Και θα ήθελα για μια και ΜΟΝΟ μια φορά
κάποια αναθεματισμένα "γιατί" να αποκτήσουν ένα "διότι"
γιατί κάτι βράδια σαν το σημερινό νιώθω πως τρελαίνομαι...
(Ήχος ανάρτησης Κώστας Λειβαδάς - Καθε μπαλκόνι έχει άλλη θέα και πόσο αγαπούσε αυτό το τραγούδι)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
40 σχόλια:
Ξέρεις τι μου κάνει εντύπωση; Η αντίφαση ανάμεσα στις δυο τελευταίες αναρτήσεις σου, κι ας μιλούν για διαφορετικά πράγματα. Είσαι πολύ θυμωμένη απόψε, αλλά μέσα σου το ξέρεις και η ίδια ότι έχεις άδικο. Όχι για τον πόνο σου, αυτός δεν γιατρεύεται ποτέ, μα για την πρόληψη. Όση δύναμη κι αν έχει αυτή η κωλοτύχη που παίρνει αποφάσεις χωρίς εμάς, τόσο σε τέτοια θέματα δεν πρέπει να παραδινόμαστε. Καλά έκανες και ξέσπασες αφού το ένιωθες. Μα ας μην περνάμε λάθος μυνήματα. Και θυμίσου, όσο κι αν το κενό της δεν θα καλυφθεί ποτέ, "στ'ορκίζομαι, θα ρθουνε μέρες καλές". Καλημέρα
Να αφήσω μόνο τη πιο γλυκιά μου Καλημέρα!!!
Βγές στον Ήλιο και τον καθαρό ουρανό!!!
Αν το επιτρέπει το πόδι!!!
Είναι καλύτερα;;;
Φιλιά Πολλά!!!
... μια αγκαλιά από μακριά μήπως γίνει λίγο πιο υποφερτό... γιατί οι λέξεις δεν φτάνουν...
καλημέρα :)
Με τσάκισες...
..η μόνη πρόληψη είναι να μη σου τύχει..
Οταν μου έτυχε είχα κάνει όλες τις προληπτικές..και ο γιος μου γιατρός χτυπιόταν..
Ενα τρυφερό φιλί..
κάθομαι εδώ τόση ώρα σα χαζή βρε κοριτσάκι μου και ...δεν τα καταφέρνω να πω τίποτα απ'αυτά που μια αγκαλιά θα έλεγε.
Μόνο πως είναι τόσο πολύτιμο να έχεις τόσο αγαπήσει κι αγαπηθεί...
ΕΙΝΑΙ ΤΡΑΓΙΚΟ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΕΤΥΧΕ ΑΛΛΑ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ.ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΓΑΠΑΣ ΤΟΝ ΟΚΤΩΒΡΗ.ΜΟΝΟ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΟΣΟ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΠΟΝΟ ΜΠΟΡΕΙΣ.Ο ΧΡΟΝΟΣ ΔΕΝ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΞΕΧΝΑΣ ΟΠΩΣ ΛΕΝΕ .ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΟΤΑΝ ΛΕΙΠΕΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ Σ ΕΦΕΡΕ ΣΤΗ ΖΩΗ.ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΜΕ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΕΣΑ ΜΑΣ.
ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΣ ΜΠΡΟΣΤΑ .ΑΥΤΟ ΘΑ ΗΘΕΛΕ ΕΚΕΙΝΗ.
νομίζω (πλέον) δεν επουλώνονται οι πληγές. απλά τις συνηθίζουμε. με τον χρόνο. με το χαμόγελο. με τον κόσμο γύρω μας. και ίσως τις "θυμόμαστε" σε στιγμές απόλυτης και ενίοτε συνειδητής μοναξιάς μας. κοινότοπο μεν αληθινό δε. όλα μέσα στην ζωή είναι. όλα. εμείς απλά αυτό που έχουμε να κάνουμε είναι να συνεχίσουμε να περπατάμε μέχρι όσο και όπου. πολύ καλό σου μήνα! φιλιά πολλά!
Πόσο πολύ σε καταλαβαίνω. Γιατί έτσι και σε μένα, το ίδιο άτομο, έφυγε νεότατη απο την αθεράπευτη αρρώστια και άντε να τη προλάβεις. Όταν σε κτυπά είναι πλέον προσδιορισμένο το τέλος, αργά ή σύντομα.
Και πάντοτε θα έρχονται στο νου μας, εκείνες οι υπέροχες αγκαλίες της....
Τι να πω; Σε καταλαβαίνω. Ο πόνος είναι μεγάλος.
Κι εγώ τώρα έχω τον πατέρα μου άρρωστο και είμαι πολύ πολύ θυμωμένη. Όχι πως αυτό θα λύσει κάτι αλλά είναι στιγμές που θέλω να τα σπάσω όλα.
Φιλιά.
...
RENE AUBRY APRES LA PLUIE 2
Καληνυχτα
Δε ξεχνιούνται. Δεν επουλώνονται.
Μόνο δυνατότερους μας κάνουν,
και ίσως καλύτερους ανθρώπους.
Να τη θυμάσαι πάντα, να τη τιμάς πάντα, να μη ξεχάσεις ποτέ, είναι όμορφο να τη θυμάσαι πάντα με τα ίδια συναισθήματα... και αυτή σε αισθάνεται.. το πιστεύω!
ΠΟΤΕ δεν θα εισαι οκ μαυτο μην παραμυθιαζεσαι...απλα καποια στιμη αποδεξου το..δεν θα εισαι ΠΟΤΕ ΟΚ μαυτο... απλα δεν εισαι ετοιμη αυτο ειναι οκ...λυπαμαι..
http://www.youtube.com/watch?v=RANC1yUYCFQ
το άκουσα σήμερα μετά από πολύ καιρό..ήλιος..καθαρός ουρανός..ομορφιά απλόχερα δοσμένη..
σκέφτηκα εσένα..να είσαι καλά με αυτά που έχεις και με αυτά που έχεις ζήσεις για να ζήσεις όσο καλύτερα μπορείς τα επόμενα..(ξέρω ότι τα λόγια καμιά φορά είναι αέρας..λυπάμαι..)
ένα φιλί και μια αγκαλιά..
Ένα δάκρυ καταθέτω...
συνέχισε να είσαι δυνατή...
συγνώμη για το θάρρος μου...
7 μηνες 23 μερες και 9 ωρες απο την τελευταια φορα που την ακουσα...
ποια πληγη να κλεισει;;;
με ενα απλο ακουμπημα ματωνει ποταμια...
δεν χρειαζεται καν να ακουμπησει κανεις...
το ΄χω πει πολλες φορες πως θα αλλαζα τα παντα για ενα μοναχα λεπτο μαζι της ξανα...
6 χρονια μετα και εισαι θυμωμενη...
το πιστευω...
ποτε τιποτα δεν θα ειναι ξανα ιδιο
σε νιωθω κοριτσακι...
πολυ...
σε φιλω!
@ nikos
Η λογική μου λέει πως έχεις απόλυτο δίκαιο αλλά το συναίσθημά μου δε συμφωνεί.
Η μαμά μου είχε κάνει τα πάντα ακριβώς όπως της είπαν, πρόσεχε τραγικά πολύ και όταν πέρασαν 4 χρόνια απο την πρώτη φορά και της είπαν να το ξεχάσει, το έκανε και αυτό. Δυστυχώς ο καρκίνος δε τη ξέχασε και στα 7 χρόνια απλώς πήγε στο συκώτι.
Και σήμερα ήρθε η αγαπημένη μου ξαδέλφη στην Αθήνα γιατί μέσα σε 2 χρόνια και με μαστεκτομή, έχει πάλι ευρύματα, και είναι μόνο 43 χρονών με ανήλικα παιδιά.
Εγώ κάνω ότι εξετάσεις μπορείς να φανταστείς και είμαι μόνο 34 και κάθε φορά τρέμω πηγαίνοντας να πάρω τα αποτελέσματα.
Ναι είμαι θυμωμένη και με πιάνει τις πιο άσχετες στιγμές, από τους πιο ασήμαντους λόγους...
Παρασύρθηκα, συγγνώμη...
@ karkinos7
Βγήκα μέχρι το μπαλκόνι, το ποδι καλύτερα ευτυχώς αλλά με γύψο μέχρι τις 17 Νοεμβρίου!!!
Φιλιά!!!
@ πεφταστέρι
Ένα χαμόγελο από καρδιά, γιατί οι λέξεις δεν είναι αρκετές...
@ Γιαγιά Αντιγόνη
Είναι φορές που όταν διαβάζω κάτι που γράφω φοβάμαι μη πληγώσω κάποιον απο εσάς ή μη ξυπνήσω δικούς σας εφιάλτες, αλλά μόνο αν το βγάλω απο μέσα μου ξορκίζω λιγάκι το κακό...
Συγγνώμη Γιαγιά Αντιγόνη, αλήθεια συγγνώμη
@ ξωτικό
Μια αγκαλιά είναι βιβλία ολάκερα, γιαυτό και λέω πάντα όσα σκέφτομαι, όσα νιώθω, αγγίζω ανθρώπους και δεν αφήνω πια τη μυρωδιά τους να φύγει απο τη μνήμη μου...
Όσο για την αγάπη, ότι πολυτιμότερο έχει υπάρξει!!!
@ JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS
Αγαπημένε μου Skroutzako το να μένω στα πόδια μου και να παλεύω να είμαι όσα είμαι και πρεσβεύω είναι για ένα και μόνο λόγο, γιατί έτσι με έμαθε η μαμά μου...
"Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός
σε καίει, σε σκορπάει και σε παγώνει"...
@ b|a|s|n\i/a
"μέχρι όσο και όπου" αυτό τα λέει όλα για εμένα αυτή τη στιγμή...
Καλό μας μήνα λοιπόν!
@ leondokardos
Και εκείνη η μυρωδιά μαμάς στο σπίτι, που όταν έμπαινες μέσα ήξερες πως ήσουν στο καταφύγιό σου...
@ mamma
Δεν είναι πραγματικός θυμός, συνειδητοποίηση ανυμπόριας είναι νομίζω.
Όπως και να το ονομάσεις, είναι ένα μαύρο συναίσθημα βαθιά ριζωμένο...
@ Velvet2
Υπέροχο!!!
Καληνύχτα
@ Roadartist
Είναι φορές που την αισθάνομαι δίπλα μου, μια ήρεμη παρουσία να με εμψυχώνει να προχωρήσω, όπως έκανε και όταν ζούσε.
Να τα ζήσεις όλα, να τα γευτείς όλα, προχώρα και εμείς είμαστε εδώ.. ακόμα ακούω τη φωνή της στα αυτιά μου. Μόνο που καμιά φορά μπερδεύεται με τη φωνή του μπαμπά μου. Να δεις που ήταν συνεννοημένοι να μου λένε τα ίδια για να μη μπερδεύομαι...
@ mariposa
Πραγματικά δε νομίζω πως το αποδεχόμαστε ποτέ... απλώς μαθαίνουμε να ζούμε με την απώλειά μας...
@ manolia
Χρόνια είχα να το ακούσω και εγώ!!!
περνάς το ζόρι και μετά κάτι γίνεται.. ότι πιο αισιόδοξο έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό
Σε ευχαριστώ κοριτσάκι μου!
@ greendim
Αν δεν είχσ το θάρρος αυτό, τότε αυτή η επικοινωνία δε θα είχε νόημα...
Σε ευχαριστώ!
@ ΝΑΪΑΔΑ
Όλο αυτό τον καιρό σε παρακολουθώ και μου θυμίζεις τόσο εμένα... Και είναι φορές που σου γράφω απλά λόγια όπως τα νιώθω και άλλες που θα ήθελα να σταθώ απλώς δίπλα σου για να μη νιώθεις μοναξιά.
πόσο μα πόσο πολύ σε καταλαβαίνω.... δεν έχω λόγια....
ήρθαν δάκρυα στα μάτια...
σου στέλνω ένα γλυκό φιλί και κρατάω την γεύση απο το μάγουλο για να νιώσω καλύτερα!
Καλημέρες!
μια μεγάλη αγκαλιά και από μένα..!!
ο καθένας θέλει τον χρόνο του για να ξεχωριάσει τα γιατί...
αυτά θα μείνουν αναπάντητα κι εμείς νοσταλγοί μικρών στιγμών που δεν ξαναγυρνάνε..
καλά κάνεις και θυμώνεις!είναι ανούσιο να το κρατάς μέσα σου..
φιλιά καλή μου!
@ next_day
αχ, πόσο σε ευχαριστώ!!!
@ Anael
Τίποτα να στοιχειώνει μέσα μου πια, ποτέ ξανά....
Χαιρετώ με κάτι που σχετίζεται ευρύτερα με πρόληψη και ... pink ribbon bullshit :)
http://negentropist.blogspot.com/2009_05_01_archive.html
Καλό ξημέρωμα !
@ negentropist
Αν και τα πολλά νούμερα με μπερδεύουν και τσακίζουν τη δυσλεξία μου, νομίζω πως συμφωνούμε....
Καλημέρα!!!
ευχομαι απο δω και πέρα να είσαι υγιής, χχαρούμενη και ευτυχισμένη.
Πεθαίνω γι' αυτό το τραγούδι
@ ΦΛΕΓΟΜΕΝΟΣ
Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές!!!
Λοιπόν, καλά.
Ας σου κάνω την πρόβλεψη.
Και θα βγω αληθινός.
(Έτσι συμβαίνει πάντα).
Μη με ρωτήσεις γιατί. Διαίσθηση, ίσως.
"Εσύ δεν θα πεθάνεις από καρκίνο" (οποιαδήποτε μορφή του).
@ IonnKorr
Εντάξει λοιπόν....
Δημοσίευση σχολίου