Someone to respect

Καιρό τώρα ένιωθα πως γύρω μου είναι άνθρωποι που απλώς συμπαθώ.

Φυσικά και δε μιλάω για φίλους, τους φίλους μου τους αγαπάω και είναι κομμάτι της οικογένειάς μου.

Μιλάω για αυτούς τους άλλους που γνωρίζεις στον κοινωνικό σου περίγυρο και σε κάνουν να σκέφτεσαι: Ναι, οκ, μια χαρά σε βρίσκω αλλά αυτό. Εκεί. Μέχρι εκεί.

2 μήνες κλεισμένη σε μεγάλο βαθμό μέσα στο σπίτι το μυαλό μου έκανε ένα συναισθηματικό και στοχαστικό ξεσκαρτάρισμα, τη διαδικασία αυτή που αποδομείς τις σχέσεις που έχεις, τις ζυγίζεις, τις αναλύεις και τελικά μένεις με αυτούς που πραγματικά σε συναρπάζουν. Σε μια τέτοια διαδικασία όλα μαγικά και ήρεμα παίρνουν τη θέση που τους πρέπει και ξαφνικά νιώθεις ελεύθερος απο κάθε απόβαρο που απλώς πιάνει χώρο στη μνήμη και τη συνήθεια.

Και το αποτέλεσμα?

Όλοι να βρίσκουμε ελλειματικό το ισοζύγιο στις προσωπικότητες εκείνες που θαυμάζουμε, που πραγματικά σεβόμαστε και μας εμπνέουν.

Για το Θέατρο των Αλλαγών έμαθα απο τις φίλες μου Μάρω Αγρίτη και Δήμητρα Σύρου (οι ηθοποιοί που παίζουν στην παράσταση "Το όνομά μου είναι Rachel Corrie"). Ήξερα πως κινητικά θα μου ήταν δύσκολες οι μετακινήσεις λόγω της επέμβασης, όμως ήμουν αποφασισμένη να κάνω κάτι διαφορετικό φέτος, και φυσικά να συνεχίσω τα μαθήματα φωτογραφίας για δεύτερη χρονιά.

Με το Γιώργο Καραμίχο είχα βρεθεί στο παρελθόν σε διάφορες εκδηλώσεις, σε πάρτυ του MEGA, σε παρουσίασεις προγράμμάτων, σε διάφορα εστιατόρια, σε μπαράκια, σε βιβλιοπωλεία, σε θέατρα και πάντα τον κρυφοκοίταζα με την ίδια περιέργεια που κοιτάζεις οποιοδήποτε αναγνωρίσιμο περνάει απο δίπλα σου.Φυσικά και είχα δει διάφορες δουλείες του στην τηλεόραση, κάποιες ταινίες του αλλά ομολογώ ποτέ στο θέατρο.

Το μάθημα του το διάλεξα για έναν και μόνο λόγο, γιατί είναι Σάββατο και δεν ήθελα να φορτώσω άλλο τις καθημερινές.

Στην αρχή τον κοιτούσα με δυσπιστία.

Θα ήταν ακόμα ένας αναγνωρίσιμος ηθοποιός επαναπαυμένος στην εμφάνισή του?

Θα ήταν το μάθημά του αξιοπρεπές ή μόλις είχα πετάξει τα λεφτά μου?

Θα μάθαινα κάτι ή απλώς θα βαριόμουν?

Ο Γιώργος σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή.

Είναι άμεσος, ευγενικός, με άποψη.

Τα μάθημά ξεκινάει κάθε Σάββατο στη 1.

Εμφανίζεται σχεδόν πάντα με τον αγαπημένο του σκύλο, τον Τράμπ.

Είναι χαμογελαστός.

Και επειδή δε του αρέσουν οι φωνές και οι αστυνομεύσεις ξεκινάμε με ασκήσεις αναπνοής και αυτοσυγκέντρωσης. Λόγια απλά και γαλήνια, αυτά που σε βάζουν στη διάθεση να ανοίξεις το μυαλό σου για όσα θα δεκτεί. Δε σου ζητάει να μη τον αμφισβητήσεις, ίσα ίσα που αυτό θέλει, να σκεφτείς και να τον προκαλέσεις.

Στο πρώτο μέρος των μαθημάτων ασχοληθήκαμε με την συλλογική μνήμη.

Τις "συναισθηματικές αποθήκες" που χρειάζεται να δημιουργήσουμε για τις στιγμές εκείνες που θα δημιουργήσουμε συναίσθημα όταν όλα γύρω μας δε μας βοηθούν.

Δύσκολη διαδικασία.

Να αντιμετωπίσεις του δαίμονές σου.

Να ανασύρεις το χαμόγελό σου.

Να βιώσεις μίσος.

Να πλάσεις την ιδανική αγάπη.

Στο δεύτερο μέρος ασχοληθήκαμε με ζωάκια.

Περίεργο ε?  Και όμως!!!!

Κάθε χαρακτήρας, κάθε ήρωας, κάθε ρόλος κρύβει ένα ζωό.

Και όταν ο ηθοποιός το βρεί, στήσει το σώμα του σύμφωνα με αυτό, κάτι μαγικό συμβαίνει.

Η φωνή αλλάζει, η στάση είναι του χαρακτήρα και ακόμα και στα μάτια του θεατή ο πιο νεαρός ηθοποιός αλλάζει ηλικία....

Για εμένα η μεγαλύτερη απόδειξη των όσων διδάσκει είναι η παράσταση Ο Συμβολαιογράφος με την Ηρώ Μανέ σε σκηνοθεσία του. Και το να βλέπεις επι σκηνής την απόλυτη μεταμόρφωση μιας κωμικής ηθοποιού σε δραματική φιγούρα.

Στις ασκήσεις με τα ζώα είδα πόσο δουλεμένη κίνηση έχει, πόσο εύκολα αλλάζει τόνο στην φωνή του και  παίζει με τις προφορές.

Μα δεν είναι μόνο αυτά.

Μας μιλάει για τον καλλιτεχνικό χώρο, για τις συνθήκες εργασίας, για τους κανόνες του "παιχνιδιού".

Όχι δεν έχω καμία φιλοδοξία να γίνω ηθοποιός, εγώ απο χόμπυ πήγα.

Και τα μαθήματα δεν είναι απλώς λόγια όμορφα γραμμένα. Είναι χαρακτήρες που οφείλεις να γνωρίσεις για να τους αποδόσεις σωστά, είναι βιβλία επι βιβλίων που μας δίνει να διαβάσουμε απο την προσωπική του βιβλιοθήκη και άλλα τόσα που μας προτείνει. Ιστορία Τέχνης, ζωγραφική, εγκληματολογία, Ιστορία...

Πάνω απο όλα, κάθε Σάββατο περνάω 2 ώρες με ανθρώπους που ονειρεύονται, ψάχνονται, αναρωτιούνται, σκέφτονται και ο Δάσκαλός μας να μας καθοδηγεί στον μαγικό κόσμο της λογοτεχνίας, του θεάτρου, των χαρακτήρων και τον πραγματικό κόσμο του καλλιτεχνικού χώρου. Ένας άνθρωπος που σου χαμογελάει πραγματικά, σε ευχαριστεί για την παρουσία σου στο μάθημά του και είναι απίστευτα δοτικός στους μαθητές του.

Πρίν απο 11 εβδιμάδες ξεκίνησα με δυσπιστία ένα ταξίδι στον κόσμο της Υποκριτικής Τέχνης και στάθηκα απο τύχη πολύ τυχερή να έχω ένα δάσκαλο που πραγματικά θαυμάζω και σέβομαι σήμερα...

Τα στοιχεία για την παράσταση "Ο Συμβολαιογράφος" είναι απο ανάρτηση της αγαπημένης Roadartist μαζί με την οποία την είδα. Σε ευχαριστώ πολύ για την παρέα και τις συζητήσεις μας.

Σαφέστατα και υπάρχουν και άλλοι γνωστοί που θαυμάζω μέσα απο τα έργο που έχουν έως σήμερα παρουσιάσει, όμως δε τους έχω γνωρίσει.

(Ήχος ανάρτησης: Maggie Reilly - Moonlight Shadow )