Βραδιά Δίεση #3

Παρασκεύη 29 Ιανουαρίου 2009
Ζυγός
Πλάκα

Γιάννης Κότσιρας - Λαυρέντης Μαχαιρίτσας - Αφροδίτη Μάνου - Κίτρινα Ποδήλατα

Με αγαπημένες μουσικές
λατρεμένους στίχους

και από όλη τη βραδυά δυο στίχοι καρφωμένοι στο μυαλό

Θα σε ξεχάσω όσο πιο γρήγορα μπορώ με όση φλόγα είχα ανάψει για να σε αγαπήσω

Και η απόλυτη ηρεμία να περπατάς δίπλα στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης κάτω απο τη πιο φωτεινή πανσέληνο της χρονιάς....

Χρονοκαθυστέρηση

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που δε τους λες φίλους ακριβώς.
Δεν είναι όμως και απλοί γνωστοί.
Μιλάς μαζί τους, όχι πολύ συχνά αλλά πάντα αληθινά...

Είναι οι "καλοί γνωστοί", αυτή η ενδιάμεση κατηγορία δλδ....

Ένα τέτοιο ήταν και το σημερινό τηλεφώνημα
γνώριμη κοπέλα απο τα χρόνια του πανεπιστημίου
χαμένες για διαστήματα
μιλάμε 2-3 χρόνια τώρα πάλι

Και να που κάποιες ερωτήσεις για το χωρισμό έρχονται με
ΧΡΟΝΟΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ...

Διάφορα γιατί
κάποια πως
αρκετά τι
και πόσο ευκόλο είναι να αποδόσεις ευθύνες στον άλλο.

Τελικά όμως η αλήθεια είναι μόνο μια
φταίμε και οι δυο...
και μόνο όταν περάσει καιρός
μόνο όταν ηρεμήσεις
μόνο όταν προχωρήσεις
μόνο τότε λες
φταίμε και οι δυο

Ήχοι της ημέρας

μόνο και μόνο επειδή τα άκουγα όλη μέρα και χαμογελούσα
σε μια υπέροχα παγωμένη και συννεφιασμένη μέρα

Φίλιππος Πλιάτσικας - Ελεονώρα Ζουγανέλη
Διονύσης Σαββόπουλος - Onirama
Jermaine Jackson & Pia Zadora
Σταύρος Νταντούς
Locomondo

Μουσικές

Ήχοι για σήμερα

όχι όχι δεν είμαι λυπημένη
είμαι ήρεμη και κατασταλαγμένη
τώρα ξέρω τις αλήθειες μου
και δέχτηκα να ζω με αυτές

Δεν έχω διάθεση να παλέψω για κάτι άλλο
μου αρέσει αυτό

Και εσύ
μια ανάμνηση
που με τον καιρό ίσως να γίνει και χαρούμενη

Σήμερα θα πάω θέατρο με την παρέα
έκλεισα και εισητήρια για το Beltane Fire Festival

Αθήνα - Βερολίνο - Εδιμβούργο - Inverness
και πίσω

Σήμερα είμαι ήρεμη
και μια μέρα ξέρω πως θα είμαι και χαρούμενη

Τελευταία φορά - Άλκηστις Πρωτοψάλτη
Εγώ σ'αγάπησα εδώ - Μίλτος Πασχαλίδης
Ιστορία παλιά - Ε. Αρβανιτάκη & Χ. Θηβαίος

Και κάτι τελευταίο και πολύ πολύ ιδιαίτερο
τα παιδιά που έχουν την εταιρία παραγωγής White Room είναι φίλοι απο το πανεπιστήμιο
λατρεύω κάθε τους δουλειά αλλά αυτά τα δύο είναι τα αγαπημένα μου!!!

Τhe Burger project - Take my breath away
Κάτι τους δένει - Ενδελέχεια

Άνθρωποι

Περίεργη μέρα η σημερινή...
Ξεκίνησε με το μνημόσυνο του θείου μου και απίστευτο να πιστέψω πως πέρασαν κιόλας 6 μήνες. Με φώναζε Στρατηγό, νομίζω γιατί πάντα βαριόμουν να περιμένω να οργανωθούν όλοι σε αυτό το σόι και συνήθως πρωτοστατούσα, μπας και τελειώσουμε μια ώρα αρχίτερα... Παίζει, και μάλλον είναι και το επικρατέστερο, να με φώναζε έτσι γιατί πάντα τα έχωνα για τα κακώς κείμενα.. Όπως και να έχει αυτό που θα θυμάμαι πάντα είναι τη φωνή του: Δώσε ρε Μαρία ένα τσιγάρο!!!

Μου άρεσε όμως που το τραπέζι τελείωσε με μουσική, τραγούδι και ενα χορό - βαρύ ζεϊμπέκικο απο τον ξάδελφό μου. Πιστεύω πως έτσι πρέπει να θυμόμαστε όσους δεν είναι στη ζωή, με μια γιορτή για την πορεία τους στον κόσμο αυτό.

Μικρά και σχεδόν ασήμαντα είναι τα πράγματα που μένουν στη μνήμη μας απο τους ανθρώπους που είναι ή περνούν απο τη ζωή μας. Δεν είναι οι μεγάλες φιλοσοφίες. Δεν είναι οι γενναίες πράξεις, αλλά τα μικρά καθημερινά που καθόριζαν την ύπαρξή τους και την έκαναν ξεχωριστή στον πλανήτη αυτό...

Όμως όποιος φεύγει, κυριολεκτικά και μεταφορικά, κουβαλάει μια ενέργεια μέσα του. Μια αύρα. Μια δυναμική.

Σήμερα σκέφτομαι πόσο και πως όλοι οι άνθρωποι που γνώρισα με άγγιξαν και κάποιοι με συγκλόνισαν. 

Ο μπαμπάς μου, πάντα παρόν με διακριτικότητα και λίγο φόβο για το πως να με αντιμετωπίσει καμιά φορά. Του βγάζω όμως το καπέλο για το ότι δε λέει τη γνώμη του παρά μόνο αν του τη ζητήσω! Και ο αγαπημένος μου αδελφούλης, 5 χρόνια μεγαλύτερος αλλά πιο παιδί και από το παιδί του στην ψυχή.

Οι γείτονες μου που απο τη μέρα που έχασα τη μαμά μου, με προσέχουν και με ρωτούν πάντα αν χρειάζομαι κάτι. Η κυρία Βούλα με τον καλό της τον λόγο και τη συμβουλή. Η κυρία Μαρία που ανησυχεί αν έχω μαγειρέψει κάτι να φάω και να μη τρώω μόνο τόστ. Ο κύριος Γιώργος που βγαίνει στο παράθυρο του κάθε πρωί να μου πει καλημέρα. Τα παιδιά απο το απέναντι σπίτι που με καλούν για καφέ. Όχι, όχι δεν μου είναι φορτικοί, απλώς τώρα που μένω και μόνη μου πια, νιώθω μια ηρεμία πως αν κάτι συμβεί έχω μια πόρτα να χτυπήσω.

Είναι οι φίλοι μου που με έχουν αγκαλιάσει με την πιο μεγάλη αγκαλιά. Ο Πάνος, η φωνή της λογικής. Ο Χάρης, ώρες να μιλάμε και να αναλύουμε. Η Ιωάννα, η καρριερίστρια της παρέας. Η Πέγκυ, το νευρικό πλάσμα με τη σκληρή φωνή και την καρδιά βούτυρο. Και φυσικά η Μαρία, η Μαρία μου, κολλητή φίλη απο τα φοιτητηικά χρόνια του Εδιμβούργου.

Υπάρχει και η Lynn απο τη Σκωτία, η αδελφή μου στην καρδία.
Και ο Γιάννης στο Βερολίνο, η αδελφή μου ψυχή.

Οπότε ναι, έχω να λέω πως είμαι ευλογημένη απο τους ανθρώπους δίπλα μου!!!

Μετά όμως υπάρχουν και εκείνοι που απλώς πέρασαν απο τη ζωή μου. Χαμένοι έρωτες, σχέσεις που διαλύθηκαν.  Στο χωρισμό λες πάντα σκληρές κουβέντες, με τα χρόνια όμως έμαθα να το μετριάζω και να παραμένω ήρεμη (όσο μπορώ δηλαδή).  Με τον χρόνο έχει φύγει κάθε τι ερωτικό και απωθημένο και πραγματικά τους εύχομαι να είναι καλά, να είναι ευτυχισμένοι, να χαμογελούν συχνά και να ονειρεύονται ακόμα συχνότερα. Δε μου έκανε και κάποιος τόσο μεγάλο κακό ώστε να τον μισήσω, το βρίσκω και χαμένη ενέργεια εξάλλου.

Μόνο για την τελυταία μου σχέση δεν έχω αποφασίσει ακόμα. Είναι νωρίς μου λένε όλοι. Οι σκόνες απο αυτό το χωρισμό είναι ακόμα στον αέρα. Τίποτα δεν είναι καθαρό.
Με αγάπησε πραγματικά;
Τον αγάπησα εγώ;

Τους τρείς μήνες που είμαστε χωριστά ξαναέστησα τη ζωή μου με γνώμονα εμένα. Βρήκα πάλι το κέφι να βγαίνω με φίλους, να διαβάζω λογοτεχνία με μανία, να ακούω μουσική, να δοκιμάζω καινούργια πράγματα και αυτό το τελευταίο του το οφείλω. Αλλά καμιά αναρωτιέμαι:
Έχει τελειώσει πραγματικά αυτό που υπήρχε;
Θα υπάρξει ποτέ κάτι ξανά;
Άραγε όταν ξαναβρεθούμε πώς θα είναι;
Πριν απο λίγο καιρό ήμουν αρνητικά απόλυτη σε κάθε ενδεχόμενο.
Δεν ξέρω αν έχω αλλάξει όσο πως η θέρμη του θυμού καταλάγιασε μέσα μου και με έχει αφήσει.
Είναι που τώρα ξέρω πως τον εαυτό του ταλαιπώρησε απείρως περισσότερο από εμένα...
Ίσως να ήθελα να χτυπήσει το κουδούνι μου ακόμα μια φορά και να είναι αυτός, τώρα που δεν έχει μείνει τίποτα άλλο να ειπωθεί να είμαστε πιο αληθινοί,  ίσως πάλι κάποια πράγματα ανήκουν μόνο στην στρατόσφαιρα του ονείρου.

Αν όμως όλα όσα ζήσαμε και είμαστε είναι μορφές ενέργειας, που πάει εκείνη ενός χαμένου έρωτα;

Μυστικά Μονοπάτια - Μα δε ξέρω
Ζαρατούστρα - Ερωτικό
Νίκος Παπάζογλου - Απόψε σιωπηλοί
Κώστας Τουρνάς - Στιγμές

Βραδιά Δίεση #2

Γυάλινο Μουσικό Θέατρο

Φίλιππος Πλιάτσικας
απο 22 Ιανουαρίου και για λίγες παραστάσεις

Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα!!!

Λόγια άλλων...

Βρήκα αυτό και θυμήθηκα πως κάπου σε ένα κουτάκι του μυαλού μου το ένιωσα και εγω...

I found the missing pieces... in your eyes..

Είναι όμως σε αυτό το κουτάκι πάντα και όσο προxωράω, τόσο παλεύω να μη ξεχάσω αυτό που ένιωσα για να είναι και όλα τα καινούργια εξίσου αληθινα

Τι παραπάνω;;;

Κοίτα τι έγινε τώρα!!!

Υπάρχουν πράγματα που μπορείς να κανείς
πράγματα που δε μπορείς να κάνεις
και στο ενδιάμεσο όσα καλό είναι να μη προσπαθήσεις καν....

Λίγα λόγια γραμμένα με το ένα χέρι
νάρθηκας στο αριστερό
οι τένοντες μου κατέβηκαν σε απεργεία
δε πειράζει
θα περάσει και αυτό.

Αγαπημένο τραγούδι που ανακάλυψα τυχαία
Τι να σου εξηγώ...

Μέρες χαρούμενες
όταν μπορείς να γελάς με όσα συμβαίνουν
γιατί τότε...
τότε ξέρεις πως είσαι καλά!!!

Παζάρι Βιβλίου

Απόηχοι Σαββατοκύριακου

Σαββάτο βράδυ και ξεφαντώσαμε στον Rous!!!
Ξενύχτι και γέλια
και μετά Σύνταγμα
ποτό
βόλτες
και η ευτυχία του να είσαι στην αγκαλιά των φίλων σου...

Κυριακή και θέατρο.
Οκ, παιδικό έργο αλλά πολύ το χάρηκα.
Με κάλεσε καινούργιο φιλαράκι που παίζει στην παράσταση και έπρεπε να φτάσω 33 να δω παιδικό θέατρο και μου άρεσε!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Μια παράσταση λοιπόν για όσους έχουν παιδιά ή νιώθουν παιδιά μέσα τους
και τα δυο κάνουν!!!

Bottomline, αξίζει κάθε λεπτό και μουσική νότα.

H Μαίρη Πόππινς ταξιδεύει με τους Beatles

Το σπίτι ακόμα μυρίζει φίλους
Το σπίτι ακόμα έχει γέλια
Το σπίτι έχει πάλι τη ζωή που του πρέπει

Joanna Drigo
Μανώλης Φάμελος
Γιώργος Σαμπάνης
Rous
Onirama
Νίκος Ποτοκάλογλου - Νίκος Ζιώγαλας - Μανώλης Φάμελος
Διονύσης Καλαφάτης
Μετρώ τα κύμματα!!!!!!!!!!!


Τι υπέροχο Σαββατοκύριακο!!!!

(Την Τρίτη έχει γενέθλεια ο Πάνος, την Πέμπτη η Πέγκυ, Τετάρτη μάζεμα στο σπίτι για το καινούργιο Grey's Anatomy και την Παρασκευή πάμε Γυάλινο Μουσικό Θέατρο. Κανόνισα και θέατρο, Αττική Οδός να δω την πρωταγωνίστρια απο το δικό μου περσινό φιλμάκι. Προμηνύεται μια φοβερή εβδομάδα...)

Παρασκευή βράδυ

Δουλειά μέχρι τις 8, άγχος να τελειώσει η χαρτούρα απο το γραφείο μου και καμιά φορά αναρωτιέμαι αν το να είμαι σε νέα θέση θα μου βγεί καλό...
Και η θέα να βλέπεις νέους ανθρώπους με βελόνες πάντα με στεναχωρεί όταν φεύγω απο τη Σχολή αργά.....

Οι επισκέψεις απο το Θεσσαλικό κάμπο κατέφθασαν Αθήνα.
Φαγητό στα γρήγορα, ντουζάκι και έξοδο!!!

Βραδιά Δίεση στο Σταυρό του Νότου, αγαπημένο στέκι απο το 1993...
Ποτά, τραγούδι, κίνηση.

Είδα και τα παιδιά του Δίεση
φίλοι πια
παρέα κάθε μέρα στα αυτιά μου
και κουβεντα με τον Δάσκαλο!!!

Ναι, είμαι σε απίστευτα δημιουργική φάση, έχει δίκαιο
τα σχέδια μου του άρεσαν πολύ
αλλάζω τη ζωή μου
κάνω όσα μου αρέσουν
έχω ιδέες
είμαι χαμογελαστή.

Ναι, όσα γίνονται έχουν το λόγο τους και κάποια στιγμή το νιώθεις
σε πλημμυρίζει και απλώς ξαναγεννιέσαι!

Νίκος Πορτοκάλογλου - Μανώλης Φάμελος - Νίκος Ζιώγαλας
τίποτα άλλο δε θα πω
μόνο μερικές εικόνες
δυστυχώς απο το κινητό μου αλλά φαίνεται το κέφι!!!

Σε λίγες ώρες έχει μαξιλαροπόλεμο στο Σύνταγμα
μετά Παζάρι Βιβλίου
και βόλτα στα Εξάρχεια.

Τελικά ναι, και αυτό το Σαββατοκύριακο προβλέπεται υπέροχο!!!

Σήμερα..

Σήμερα θέλω απλώς να σε βρίσω
Θυμάσαι που σου είχα πει πως έφυγα απο το σπίτι γιατί αν έμενα θα σε χτυπούσα;
Θυμάσαι που σου είχα πει πως μαζί σου ένιωσα τέτοιο θυμό που δεν είχα ξανανιώσει και δεν ήξερα πως να τον διαχειριστώ; Γιατί αν δε φύγει απο μέσα μου ο θυμός με κλάμα, τότε θα ουρλιάξω και θα με ακούσουν όλοι. Τότε θα καταρρεύσω και ο θυμός θα γίνει θηρίο να με κατασπαράξει, να με εκμηδενίσει και να με κάνει κάτι άλλο απο αυτό που είμαι.
Σήμερα θέλω να γίνω αυτός ο άλλος άνθρωπος, να ουρλιάξω μέχρι να με ακούσουν όλοι.
Να σε κολλήσω στον τοίχο και να σου πω πως εσύ τα κατέστρεψες όλα,
εσύ έφυγες χωρίς να παλέψεις,
εσύ μιλούσες σε όλους εκτός από εμένα
εσύ και μόνο εσύ.

Και δεν έχεις κανένα δικαίωμα να παρουσιάζεις εμένα ως την κακιά
πως για όλα έφταιγα εγώ
πως σου καταδιώκω τη ζωή.
Ναι έχω και εγώ τις ευθύνες μου
ναι μάλλον στο δικό μου πάθος χαμένη, σε πίεσα
ναι εγώ ήθελα κάτι παραπάνω
ναι εγω δεν άντεχα άλλο την απόσταση και ήθελα να γυρίσεις Ελλάδα

Εγώ, εγώ, εγώ, εγώ
γιατί εσύ....
ταξιδιώτης που ψάχνει τη ζωή του
στη δική μου ζωή.
Και να μαθαίνω την αλήθεια από άλλους
και να δικαιολογούμαι για όσα δεν έχω κάνει.

Σήμερα αν σε είχα μπροστά μου δε μπορείς να φανταστείς πόσο άσχημα θα σου μιλούσα, πόσο πολύ θα έκλαιγα για να μη σε χτυπήσω, πόσο πολύ θυμωμένη είμαι μαζί σου.
Σήμερα είσαι πολύ τυχερός που δε σε είδα πουθενά

Πόσο μα πόσο πολύ με έχεις πληγώσει
και πόσο δύσκολο μου είναι να ηρεμήσω
κάθε φορά που κάτι για εσένα μαθαίνω...

Φωνές

Suzanne Vega

Διάφανα κρίνα

Νατασσα Μποφίλιου

Μπάμπης Στόκας

Ξύλινα Σπαθιά

Παύλος Παυλίδης & οι B-Movies

Ροβένα Αλευρά

Maria Mena

Antony & The Johnsons

Τάνια Τσανακλίδου

Μουσική της ημέρας!!!

Mesh
Το να αφεθείς ειναι το πιο εύκολο πράγμα αλλά το να στέκεσαι στα πόδια σου όταν όλοι θα σου δικαιολογούσαν να σπάσεις σε χίλια κομμάτια

αυτό είναι πραγματική δύναμη!!!

Ακόμα και να θυμώνεις, να φωνάζεις ακόμα και να λυπηθείς κάποιον
αλλά αν όλα αυτά τα συναισθήματα σε κάνουν να περνάς την πιο δημιουργική περίοδό σου
τότε λες απλά χαίρομαι που το έζησα, γιατί χωρίς εσένα δε θα ήμουν εδώ που είμαι τώρα!!!

Maraveyas Ilegal

Αυτό το Π-Σ-Κ.... και τα επόμενα...

Τρελό τριήμερο
τρελό σας λέω....

Απο πάρτυ που ξεφύτρωσε στα ξαφνικά να βλέπεις φίλους που είχες να δεις χρόνια
και να μιλάς
και να γελάς
και να χορεύεις (που δε το κάνω συχνά)
και να περνάς ωραία
και να ξεχνάς ότι σε στεναχώρησε

Σάββατο πρωί και βόλτα στο κέντρο
τον τελευταίο καιρό ασχολούμαι με το σπίτι
γκρεμίζω μπανιέρες
αλλάζω έπιπλα
βάζω χρώματα και ταπετσαρίες στους τοίχους
μη φανταστείς κάτι τρομερό
μικρά πραγματάκια που κάνω μόνη μου τις περισσότερες φορές
ή παρέα με φίλους.

Μου είχαν πεί για ενα μαγαζί που έχει όμορφα, πρακτικά και οικονομικά αντικείμενα
το Butlers, κάπου χαμηλά στη Μητροπόλεως

Αγοράσαμε διάφορα πραγματάκια με την Ιωάννα

κόκκινα κουτιά για την κουζίνα

βιβλία για κοκτέιλ

χρωματιστά ποτήρια.

Συνέχεια στο μαγαζί με τα καλύτερα σκολατένια γλυκά στην Αθήνα

η Τερίνα αποτελεί χρόνια τώρα σημείο συνάντησης

και εξόρμησης για τη συνέχεια

Το καλοκαίρι σε δροσερή πλατεία

και το χειμώνα μέσα

Σημασία όμως έχουν τα γλυκά!!!

μμμμμμμμμμμμμμμμμμμ

η απόλυτη απόλαυση!!!!!!

Ήρθε και ο Πάνος

συνεχίσαμε για θέατρο

είχα καιρό να πάω

αυτή τη φορά όμως το διασκέδασα πολύ

και είδα μια παράσταση που ήθελα πολύ να δω

Κάθε Δευτέρα χωρίζουμε;

5 γυναίκες τελείως διαφορετικές

5 γενιές

5 φάσεις ζωής

όλες μαζί

κάθε Δευτέρα να συναντιούνται

κάθε Δευτέρα να λυτρώνονται

κάθε Δευτέρα να χωρίζουν;

"Και ας του είπα για το ρολόι και τη διπλή ταρίφα" η ατάκα της παράστασης

ίσως και της ζωής μου...

5 γυναίκες που είμαι εγώ

5 γυναίκες σε οριακές καταστάσεις

ίσως όπως όλες μας

5 γυναίκες που αξίζει να δούμε όλοι!!!!

Διαδρομές στην Πλάκα

στο Γκάζι

στο Κεραμεικό

Κυριακή πρωί ανάβαση στο βουνό

πορεία μέχρι τη Σκίπιζα

γέλια στη Μόλα

μου είχε λείψει το βουνό

περισσότερο απο όσα είχα φανταστεί

και το τραγούδι μας!!!

Φαγητό στο καταφύγιο του Μπάφι

και κανείς δε θέλει να κατέβει στον "πολιτισμό"

εκεί επάνω όλοι χαμογελούν

δε μας νοιάζει τίποτα

Ο Ορέστης φεύγει για Λουξεμβούργο

η Σοφία αρραβωνιάστηκε

ο Γιάννης ψάχνει για δουλειά

ο Δημήτρης σχεδιάζει την επόμενη εκπαίδευση πυροπροστασίας

η Ελένη αναρωτιέται για τη ζωή της

εγώ απλώς κοιτάω ψηλά

"Χώρισα

με χώρισε για να είμαι ειλικρινής"

Βλέμματα...

"Νομίζω πως δεν έχω απογοητευτεί ξανά τόσο πολύ στη ζωή μου μέχρι σήμερα

και το χειρότερο απο όλα, ακόμα μου λένε κοινοί γνωστοί τι κάνει στο facebook, που τον είδαν στην Αθήνα. Με ενοχλεί αυτό, μα δε μπορώ να τους κακιώσω" Υποθέτω με τον καιρό θα σταματήσουν.

Κατεβαίνοντας Αθήνα, σκέφτομαι πως και εγώ στη θέση τους ίσως να το έλεγα σε κάποιον άλλο αντίστοιχα.

Η αλήθεια είναι αυτή όμως:

έχω ανάγκη να τον αποδομήσω τελείως

να σταματήσω να σκέφτομαι τα ψέμματά του

να τον βάλω σε ένα μικρό κουτάκι στο πίσω μέρος του μυαλού μου

εκεί να τον αποθηκεύσω

και με τσιρότο την αγάπη των φίλων μου

να συνεχίσω

και όταν λέει πως εύχεται να μη με είχε γνωρίσει ποτέ

να ξέρω πως το μίσος είναι το καταφύγιο των αδύναμων...

Το βράδυ έκλεισε με τη Λία στο σπίτι

να πούμε τα τελευταία μας νέα

να βρούμε θέση στα καινούργια πράγματα

να φάμε σουβλάκια

να πιούμε κρασί

και να πούμε τη δική μας καληνύχτα

Η εβδομάδα που έρχεται είναι γεμάτη απο όμορφα πράγματα

σεμινάριο φωτογραφίας

σκοτείνος θάλαμος

και την καινούργια μου ενασχόληση

μαθήματα ραδιοφώνου και μεταγλώτισης..........

Καλή εβδομάδα να έχουμε λοιπόν!!!

(Το επόμενο Σαββατοκύριακο, περιμένω επισκέψεις)

Ταξίδι για να με βρω...

Μια πρόταση για καινούργια δουλειά
Θα πληρώνομαι για να κάνω κάτι που ξέρω και εχω ξανακάνει
Ταξίδι 1 μέρας που έγινε 3
Χιλιόμετρα για να μη σκέφτομαι
για να σκεφτώ.

Η Λάρισα είναι μια πόλη που είχα συνδυάσει με έναν άνθρωπο που δεν είναι στη ζωή μου πια.
Όλες μου οι εικόνες ήταν μαζί του.
Όσοι είχα γνωρίσει ηταν δικοί του φίλοι και γνωστοί.

Τώρα μόνη μου.
Ξανά εκεί.

Οι συναντήσεις για τη δουλειά σύντομες αλλά κουραστικές.
Κάποια πρόσωπα που ήξερα και κάποια καινούργια.
Και η γνώριμη αίσθηση του εργοταξίου

Επιστροφή στο ξενοδοχειο
γρήγορο φαγητό
και ύπνο.

Η επόμενη μέρα ακόμα πιο περίεργη.
Φαγητό και κρασάκι με φίλους του πρώην μου.
Ακόμα και τώρα αναρωτιέμαι πως έγινε αυτό.
Ήταν όμως τόσο ευχάριστο να νιώθεις πως δεν είσαι απλώς "η πρώην"...

Η παρέα μαζεύτηκε
μεγάλωσε
άρχισε να παίζει η κιθάρα
ένα ταξί έφερε και το μπουζούκι
και το μεσημεριανό έγινε βραδυνό
τα τραγούδια υπέροχα
και η παρέα τόσο φιλική.

Η συνέχεια στο κοντινό μπαράκι
με κάποιους απο την παρέα.

Περίεργο δεν είναι που ενώ νόμιζες πως πέρασες απαρατήρητη να σου λένε πως σε θυμούνται;
Όχι γιατί ήσουν με κάποιον μαζί
όχι για αυτό.
Γιατί κάποιος είδε πως παίζεις με τα μαλλιά σου όταν έχεις αμηχανία
πως κρατάς το ποτήρι και πίνεις μικρές γουλιές για να μη τελειώσει το ποτό
πως τραγουδάς πάντα με χαμηλή φωνή
πως βάζεις το χέρι μπροστά στο στόμα όταν γελάς.
Εκεί που νόμιζες πως πέρασες απαρατήρητη....

Το ξημέρωμα με βρήκε στον καναπέ καινούργιου φίλου να μιλάμε
σχέσεις, μουσική, ζωή, βιβλία, έρωτες
κανονίσαμε συνάντηση στην Αθήνα το επόμενο σαββατοκύριακο.

Έφτασα στη δική μου πόλη ξεθεωμένη απο την κούραση και το ξενύχτι
μια στάση στη Λαμία και φαγητό με φίλο φαντάρο
τα χιλιόμετρα έφυγαν γρήγορα
ξέρεις πως έφτασες Αθήνα όταν δεις το Σείριο
νιώθεις πως είσαι σπίτι σου όταν πιάνει το ράδιο πάλι Δίεση 101,3
χαμογελαστή και ήρεμη
μηνύματα για καληνύχτα
γέλια στο τηλέφωνο και επιτέλους νιώθω ελεύθερη
χωρίς καμία σκιά
απελευθερωμένη
αποδεκτή για όσα είμαι εγώ
χωρίς να με ορίζει ή να με προσδιορίζει ένας άνθρωπος δίπλα μου

Και να σκεφτεί κανείς πως στη Λάρισα δεν ήθελα να ξαναπάω...

Τραγούδι απο τη βραδιά μας

(Για όποιον πάει Λάρισα απαραίτητο να περάσει απο το Μαγεριό της γιαγιάς για φοβερό φαγητό και το Negro για καθαρά ποτά και χαρούμενες μουσικες)

Φεύγω...

Ένα ταξίδι που κανονίστηκε στις 3 το πρωί

για να αποκτήσω απόσταση

να κοιτάξω απο μακριά

να νιώσω καλύτερα

φεύγω για εμένα...

Fevgw

Όνειρο...

Στον ύπνο μου πριν απο μέρες είδα πως ήμουν σε ένα βιβλιοπωλείο
κάποιος με ρώτησε για τα βιβλία του Τομ Ρόμπινς
Δεν έχω διαβάσει, απάντησα,
αλλά μου έχουν πει πως είναι καλός

Γνωριστήκαμε το καλοκαίρι
εγώ δεν ήθελα να είμαι εκεί
εκείνος έμοιαζε χαμένος
δε τον ξαναείδα...

Ξαναμιλήσαμε για τις γιορτές
μετά στο facebook
στο msn
και για ώρα πολύ στο τηλέφωνο
είδαμε ανατολές
ο καθένας στο σπίτι του
το κινητό μου γεμίζει απο μηνύματά του

Είναι περίεργο
γιατί ουσιαστικά έχουμε ειδωθεί μόνο μια - δυο ώρες το πολύ....

Χαμογελάω όταν μιλάμε
έχει απίστευτα γλυκιά φωνή
καθόλου δε τον ξέρω
τον μαθαίνω τώρα
με μυστήριο
επιφυλακτικά
ήρεμα
με απόσταση ασφαλείας

Κανείς μας δεν επιδιώκει συνάντηση
έχουμε και οι δυο πολλά να λύσουμε μέσα μας
δίνουμε χρόνο στον εαυτό μας
να συστηθούμε
να γνωριστούμε

Σε μια κουβέντα μας μου είπε διαβάζει Τομ Ρόμπινς...

Το ξένο soundtrack της ημέρας

http://www.youtube.com/watch?v=hb9uUJPQRZs&feature=channel

http://www.youtube.com/watch?v=26PAgklYYvo

http://www.youtube.com/watch?v=b3c32wBYdU0&feature=fvst

http://www.youtube.com/watch?v=Nwh3FmpZ7kg

http://www.youtube.com/watch?v=qoYbVosc93U

http://www.youtube.com/watch?v=SO4LyKd-Hws

http://www.youtube.com/watch?v=jPz3YaIJkjQ

http://www.youtube.com/watch?v=3yqM--IMkX4

http://www.youtube.com/watch?v=7WwaPv1rZiQ

το τραγούδι που κουβαλάω μέσα μου και με ακολούθησε σε όλα μου τα φοιτητικά χρόνια στη Βρετανία

http://www.youtube.com/watch?v=4LgCbnODdX4

Το ελληνικό soundtrack της ημέρας

http://www.youtube.com/watch?v=PagMxMQKaL0

http://www.youtube.com/watch?v=cKcL5Y4AR5s

http://www.youtube.com/watch?v=poXDuDca9s4

http://www.youtube.com/watch?v=wSuzffanEs4

http://www.youtube.com/watch?v=1hiMeQd4CEI

http://www.youtube.com/watch?v=ha3FJd5gzY0

http://www.youtube.com/watch?v=Fa0zUExhQLI

http://www.youtube.com/watch?v=0SzwS3xRsVc

http://www.youtube.com/watch?v=JagZqSKVOX8


και ένα απο τον αγαπημένο μου παλιόφιλο που βρεθήκαμε ξανά μετά απο χρόνια και θυμηθήκαμε τα ατελείωτα βράδια μας στο Σταυρό του Νότου

http://www.youtube.com/watch?v=w_ikmE_gwtA