Ταξίδι για να με βρω...

Μια πρόταση για καινούργια δουλειά
Θα πληρώνομαι για να κάνω κάτι που ξέρω και εχω ξανακάνει
Ταξίδι 1 μέρας που έγινε 3
Χιλιόμετρα για να μη σκέφτομαι
για να σκεφτώ.

Η Λάρισα είναι μια πόλη που είχα συνδυάσει με έναν άνθρωπο που δεν είναι στη ζωή μου πια.
Όλες μου οι εικόνες ήταν μαζί του.
Όσοι είχα γνωρίσει ηταν δικοί του φίλοι και γνωστοί.

Τώρα μόνη μου.
Ξανά εκεί.

Οι συναντήσεις για τη δουλειά σύντομες αλλά κουραστικές.
Κάποια πρόσωπα που ήξερα και κάποια καινούργια.
Και η γνώριμη αίσθηση του εργοταξίου

Επιστροφή στο ξενοδοχειο
γρήγορο φαγητό
και ύπνο.

Η επόμενη μέρα ακόμα πιο περίεργη.
Φαγητό και κρασάκι με φίλους του πρώην μου.
Ακόμα και τώρα αναρωτιέμαι πως έγινε αυτό.
Ήταν όμως τόσο ευχάριστο να νιώθεις πως δεν είσαι απλώς "η πρώην"...

Η παρέα μαζεύτηκε
μεγάλωσε
άρχισε να παίζει η κιθάρα
ένα ταξί έφερε και το μπουζούκι
και το μεσημεριανό έγινε βραδυνό
τα τραγούδια υπέροχα
και η παρέα τόσο φιλική.

Η συνέχεια στο κοντινό μπαράκι
με κάποιους απο την παρέα.

Περίεργο δεν είναι που ενώ νόμιζες πως πέρασες απαρατήρητη να σου λένε πως σε θυμούνται;
Όχι γιατί ήσουν με κάποιον μαζί
όχι για αυτό.
Γιατί κάποιος είδε πως παίζεις με τα μαλλιά σου όταν έχεις αμηχανία
πως κρατάς το ποτήρι και πίνεις μικρές γουλιές για να μη τελειώσει το ποτό
πως τραγουδάς πάντα με χαμηλή φωνή
πως βάζεις το χέρι μπροστά στο στόμα όταν γελάς.
Εκεί που νόμιζες πως πέρασες απαρατήρητη....

Το ξημέρωμα με βρήκε στον καναπέ καινούργιου φίλου να μιλάμε
σχέσεις, μουσική, ζωή, βιβλία, έρωτες
κανονίσαμε συνάντηση στην Αθήνα το επόμενο σαββατοκύριακο.

Έφτασα στη δική μου πόλη ξεθεωμένη απο την κούραση και το ξενύχτι
μια στάση στη Λαμία και φαγητό με φίλο φαντάρο
τα χιλιόμετρα έφυγαν γρήγορα
ξέρεις πως έφτασες Αθήνα όταν δεις το Σείριο
νιώθεις πως είσαι σπίτι σου όταν πιάνει το ράδιο πάλι Δίεση 101,3
χαμογελαστή και ήρεμη
μηνύματα για καληνύχτα
γέλια στο τηλέφωνο και επιτέλους νιώθω ελεύθερη
χωρίς καμία σκιά
απελευθερωμένη
αποδεκτή για όσα είμαι εγώ
χωρίς να με ορίζει ή να με προσδιορίζει ένας άνθρωπος δίπλα μου

Και να σκεφτεί κανείς πως στη Λάρισα δεν ήθελα να ξαναπάω...

Τραγούδι απο τη βραδιά μας

(Για όποιον πάει Λάρισα απαραίτητο να περάσει απο το Μαγεριό της γιαγιάς για φοβερό φαγητό και το Negro για καθαρά ποτά και χαρούμενες μουσικες)