Βρήκα αυτό και θυμήθηκα πως κάπου σε ένα κουτάκι του μυαλού μου το ένιωσα και εγω...
I found the missing pieces... in your eyes..
Είναι όμως σε αυτό το κουτάκι πάντα και όσο προxωράω, τόσο παλεύω να μη ξεχάσω αυτό που ένιωσα για να είναι και όλα τα καινούργια εξίσου αληθινα
Τι παραπάνω;;;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
καλημερα..ακουω τον πλιατσικα και σκεφτομαι οσα διαβασα στο μπλογκ σου..απο το πρωτο ποστ ως αυτο..και τα διαβασα σχεδον ολα γιατι ειναι σαν να διαβαζα οσα ζω αυτον τον καιρο..κι εγω κατα μια εννοια ειχα σχεση εξ αποστασεως και οταν ηρθε η ωρα να το ζησουμε εκανε πισω..ειμαι ετοιμη να βαλω τα κλαματα,ειμαι στη δουλεια ομως..θα περασει???θα φυγει ποτε αυος ο πονος???σε ζηλευω..τα εχεις σχεδον καταφερει..
ααα..περαστικα , λατρευω διεση , μην αρχισεις να πινεις να καφε..τι να σου πω!!!!τελικα οπως ειπε και η ανεμωνη (που εβαλε σε λεξεις αυτα που νιωθει) υπαρχουν τοσα κοινα συναοσθηματα-σκεψεις σε διαφορετικες περιπτωσεις..
Κάθε χωρισμός, κάθε απώλεια είναι τόσο προσωπική εμπειρία για τον καθένα απο εμάς, δεν έχει χρονοδιάγραμμα, ούτε σωστές και λάθος κινήσεις. Μόνο εσύ ξέρεις, μόνο εσύ το νιώθεις...
Και αν θέλεις να κλάψεις, να το κάνεις. Και αν θέλεις να φωνάξεις, να το κάνεις. Δε μπορούμε να ελέγξουμε τα συναισθήματά μας, ίσως τις αντιδράσεις μας και αυτό όχι πάντα....
Δεν ξέρω τι ακριβώς έχω καταφέρει, να στέκομαι στα πόδια μου μπορώ αλλά ακόμα υπάρχουν μέρες που με πονάει αυτός ο χωρισμός. Σε αυτές τις μέρες φτιάχνω λίστες στο μυαλό μου με όλα του τα ελαττώματα... και νιώθω κάλύτερα. Αλλά όταν θέλω να είμαι δίκαιη, φτιάχνω και μια λίστα με τα δικά μου!!!
να σαι καλα..θα τα λεμε...
Ναι, θα το χαρώ πολύ!
Δημοσίευση σχολίου