Are you still mad?

Για να το ξεκαθαρίσουμε:

εμένα δε με νοιάζει αν τα τηλέφωνα χτυπούν με απόκρυψη τα χαράματα.
στον ύπνο μου δεν τα ακούω
και ο φίλος μου έχει μάθει να τα αγνοεί

όταν είμαι στη δουλειά είναι τόσο χαμηλωμένο το κινητό μου
που συνήθως δε το βλέπω...

το δεύτερο κινητό είναι στο σπίτι συνεχώς
τις κλήσεις τις βλέπω όταν γυρίσω...

όταν χτυπάει και είμαι σινεμά ή θέατρο
το έχω στο αθόρυβο...

όταν είμαι βόλτα
το έχω στην τσάντα μου και ούτε που το καταλαβαίνω...

αποκρύψεις δε σήκωνα ποτέ εξάλλου...

Are you still mad?
of course you are....

η αγωνία για την υγεία του μπαμπά μου με εξουθενώνει
Οι ρυθμοί που έχω επιλέξει στη δουλειά με εξουθενώνουν

αλλά το να συνεχίσω να σε μισώ
αυτό με εξουθενώνει περισσότερο απο όλα

δε θέλω να το κάνω πια...

Τελικά, ακόμα και αν υποθέσουμε πως είμαι όντως ο ίδιος ο Σατανάς και μια άπιστη σκύλα, έχεις σκεφτεί ποτέ (ή σε άφησαν οι φίλοι σου να σκεφτείς) πως ίσως να είμαι επίσης και η γυναίκα που σε αγάπησε πραγματικά και την ποδοπάτησες με τον τρόπο που φέρθηκες;;;


(για εσένα που ξέρω πως διαβάζεις το ιστολόγιο αυτό και νιώθεις πως με μισείς)