All my little words...

Αυτό το τριήμερο δεν ήξερα ακριβώς τι ήθελα να κάνω.

Προτάσεις για πολλά υπήρχαν.

Λίγες μέρες στο Ξυλόκαστρο

Βόλτα στην Πάρο με ιστιοπλοϊκό

και μια παλαβή ιδέα για τριήμερο στη Ρώμη...

Νιώθω μια μικρή αδυναμία τον τελευταίο καιρό

να δεις που ο σίδηρός μου πάλι θα έχει εξαφανιστεί...

Τελικά αποφασίσαμε να μείνουμε Αθήνα

απο όλα αυτά το να πάμε στην Πάρο ήταν η πιο ενδιαφέρουσα πρόταση αλλά με τον καιρό άστατο, δεν ήμασταν και πολύ σίγουροι.

Με τον Πέτρο είμαστε ακόμα μαζί

σε δανεικό χρόνο

έχει δεκτεί την απόφασή μου να φύγω απο την Ελλάδα

δε το συζητάμε πια

ξέρει πως είναι κάτι που πάντα ήθελα και με στηρίζει.

Η σχέση μας πέρασε το στάδιο της κτητικότητας

ξεπέρασε το σημείο των αντιπαραθέσεων

έγινε κάτι γλυκό και ελεύθερο

εμείς και όσα μας δένουν

για όσο είμαστε στην ίδια χώρα

τόσο ήρεμα και τόσο απλά...

Η Παρασκευή μας βρήκε με φίλους να πίνουμε ουζάκια στο Σούνιο

σούρουπο στη θάλασσα να περπατάμε και να γελάμε

να βρέχουμε τα πόδια μας και κάνουμε καλοκαιρινά σχέδια.

Κανείς δε ξέρει αν το καλοκαίρι θα μας βρεί μαζί

αλλά το όνειρο για το όνειρο υπάρχει.

Το Σάββατο ξύπνησα αργά

σηκώθηκα στις 5 απο το κρεββάτι

ο Πέτρος ήρθε μετά απο λίγο

καφέ στη Γλυφάδα με το Χάρη

εγώ απο την άλλη αποφάσισα επιτέλους να μαζέψω το χαλί στο γραφείο.

Μα ακόμα και αυτό το κάναμε χαμογελαστά

εγώ να χάνω την ισορροπία μου

εκείνος να είναι πιο αυστηρός στο μάζεμα

όλο αυτό να τελειώνει με αγκαλιές

και να κάνουμε έρωτα εκεί ακριβώς, στο χαλί που ακόμα δεν έχει μαζευτεί...

Την Κυριακή την αφιερώσαμε στις οικογένειές μας.

Πήγα Ωρωπό να δω τον μπαμπά μου

ήρθε και ο αδελφός μου με τον απίστευτο ανηψιό μου

ναι, το παραδέχομαι, είμαι μια τρελή τρελή χαζοθεία

ποιος άλλωστε δε θα ήταν με αυτό το κατάξανθο διαολάκο?

Φαγητό με οικογειακούς φίλους στη βεράντα

συζητήσεις

πολιτικές διαφωνίες

αστεία

περπάτημα στη θάλασσα

καθαρές βαθιές ανάσες.

Η Δευτέρα απο την άλλη ξεκίνησε πολύ ανορθόδοξα.

Ξύπνημα στις 4.30

διαδρομή για το αεροδόμιο

το μόνο που ήξερα ήταν να μη πάρω τίποτα, θα γυρίζαμε το βράδυ.

"Για τα γενέθλειά σου έχεις ήδη κανονίσει, οπότε αυτό είναι το δώρο μου"

Πτήση για Πάρο, να βρούμε την ιστιοπλοϊκή μας παρέα.

"Είσαι τρελός!!! Το λατρεύω το δώρο μου, αλλά είσαι τρελός..."

"Να θυμάσαι τα καλύτερα όταν φύγεις...".

Βόλτες στη Νάουσα

φαγητό στις Λεύκες

ψώνια στα σοκάκια του νησιού.

Νυστάζω τρομερά

αλλά ευτυχώς η Αθήνα μας υποδέκτηκε κεφάτη.

Είμαι ακόμα σε τρομερή υπερδιέγερση για να κοιμηθώ

ξεκινήσαμε για ένα τριήμερο ήρεμο στο σπίτι

και καταλήξαμε να μη κοιμόμαστε σχεδόν καθόλου

και είναι υπέροχο αυτό.

Να νιώθεις τόσο καλά με όσα σου έχει δώσει η ζωή που δε χρειάζεται να τρέχεις σα δαιμονισμένος και με άγχος να προγραμματίζεις...

να χαίρεσαι την κάθε στιγμή για αυτό που είναι, μια ακόμα στιγμή στο πουγκί του χρόνου σου

να κάνεις όνειρα για τη χαρά του ονερεύομαι και όχι για την υλοποίησή τους

να μην έχεις απωθημένα να εκπληρώσεις

να μη σου λείπει κάτι που δε βρίσκεις μέσα σου

να είσαι πνιγμένος στην αγάπη και όχι από αυτή.

Τώρα αν σου κάτσει και μονοήμερη στην Πάρο,

εεεε δε παραπονιέσαι κιόλας.....

Σήμερα ο αγαπημένος μου αδελφούλης κλείνει τα 38!!!!!!!!!

να είσαι πάντα καλά φούλη μου

να χαίρεσαι το αγγελούδι σου

να μη ξεχνάς να χαμογελάς

να αγαπάς και να δημιουργείς

σε ευχαριστώ που είσαι δίπλα μου

ακόμα και όταν εγώ δεν είμαι εκεί για τον ίδιο μου τον εαυτό.

Καλό υπόλοιπο εβδομάδας να έχουμε!!!

(Ήχος ανάρτησης: The Magnetic Fields- All my Little Words  τραγούδι που ακούμε μανιωδώς τις μέρες αυτές)