Το φεγγάρι φωτίζει την πόλη

Για την αποψινή βραδιά
την αυριανή
για το ολόγιομο φεγγάρι που φωτίζει
τα όνειρα
τους πόνους
τα φιλιά
τον έρωτα
τους φίλους
την οικόγενεια
τη φύση
τη ζωή
εμάς.



Για το φεγγάρι που ακούει τα πιο βαθιά μας μυστικά
μας χαϊδεύει τον πόνο
χαμογελάει στη χαρά μας
Ακουαρέλα - Β. Παπακωνσταντίνου

Σκέφτομαι εκείνον που μου έμαθε τη μαγεία του Μανώλη Μητσιά.
Σήμερα δε μιλάμε.
Ζήσαμε καλές στιγμές.
Ζήσαμε κακές στιγμές.
Δε προλάβαμε να ζήσουμε αρκετά.
Δεν έχει σημασία.
Κάποτε αγαπηθήκαμε και αυτό μετράει.
Ίσως μια μέρα παραδεκτούμε τα λάθη μας ο ένας στον άλλο
και ίσως καταφέρουμε να κοιταχτούμε κιόλας...
Να είναι μόνο καλά
και ίσως εύχεται το ίδιο και για εμένα.
Εξάλλου, το ίδιο φεγγάρι μας φωτίζει.
Παραδέχομαι όμως πλέον πως απο όλα αυτό που μου λείπει περισσότερο είναι οι ατελειώτες συζητήσεις μας.
Το πάρτυ - Μανώλης Μητσιάς

Κάνε με να περιμένω, να καρδιοχτυπώ
για όσα είναι να έρθουν
δε με φοβάμαι πια.
Κάνε με να περιμένω να σ' ακολουθώ
για να μη χάνω το δρόμο μου
εσένα που με έχεις καταλάβει
εσένα που με αγαπάς
εσένα που κάποτε με αγάπησες
η αγάπη δυναμώνει τους ανθρώπους.
Αν δεν υπάρχει απόσταση πως να σε πλησιάσω
να σε φτάσω για να νιώσω την ένωση
με περίμενες και σε έφτασα
με καλοδέκτηκες και δε παραπονέθηκες
έχει στεγνώσει η λύπη
δε πονάω πια
κοίτα με
δυνάμωσα...
Τα δοκάρια στο γρασίδι περιμένουν τα παιδιά ΙΙ - Πυξ Λαξ

Αυτή είναι η πρώτη πανσέληνος που κοιτώ με γαλήνη
Καθισμένη στον καναπέ μου την κοιτώ
σκέφτομαι όσα πέρασαν
όσα έρχονται φαντάζομαι
οι χτύποι της καρδιάς είναι ρυθμικοί
παίρνω βαθιές ανάσες
και περιμένω τη στιγμή που κάτι τόσο όμορφο θα γίνει για να μου κόψει την ανάσα....

(Οι φωτογραφίες είναι απο πυροφυλάξεις στο φυλάκιο Σκίπιζα στην Πάρνηθα με τον ΕΔΑΣΑ)
(Ήχος ανάρτησης: Βγες στο μπαλκόνι - Η. Μακρίδης & Μ. Στόκας)