ΗΧΟΣ


MusicPlaylistView Profile
Create a playlist at MixPod.com

Τρίτη 18 Μαΐου 2010

Μοιάζουν τα σπίτια με σπιρτόκουτα...

Μεσημέρι Ιουνίου 2008
ζέστη με κλιματισμό χαλασμένο
κέντρο Αθήνας
στη Σχολή.

Να κάνουμε κάτι εθελοντικό, μου λέει η Κατερίνα
Μέσα, απαντάω, πες μου τι και ακολουθώ
Βρήκα ένα σύλλογο που κάνει πυροφύλακη στην Πάρνηθα, ενδιαφέρεσαι?
Το συζητάς???? Να προστατεύσουμε ότι έχει απομείνει!!!

Κάπως έτσι δηλώσαμε συμμετοχή στον Ε.ΔΑ.ΣΑ.

Πρώτη αποστολή
αρχηγός ο Σπύρος
η Κατερίνα, η Σοφία, η Χριστίνα, ο Γιώργος και εγώ.
Ραντεβού στο τελεφερικ
περνάμε από το καταφύγιο Μπάφι
φορέσαμε τα ορειβατικά μας
φορτώσαμε τους σάκους μας
πήραμε τον εξοπλισμό με χάρτες και ασύρματους
και ήμασταν έτοιμοι για την ορεινή μας διανυκτέρευση στο φυλάκιο Σκίπιζα....
Και πόσα λίγα ήξερα...

Απο το σημείο που αφήσαμε τα αυτοκίνητά μας αρχίσαμε την ανάβαση
μόνο που εγώ ήμουν παιδί πόλης
η πιο μεγάλη απόσταση που είχα διανύσει ήταν απο το Σύνταγμα στην Ομόνοια
και αυτό απο την Ερμού, να βλέπω τα μαγαζιά
και ούτε ένας χρόνος δεν είχε περάσει απο την επέμβαση στο πόδι μου
ένιωθα τη βίδα έτοιμη να εκραγεί.

Ομολογώ πως η ανάσα μου έκαιγε τα σωθικά
δε βοηθάει που είμαι καπνίστρια
ίδρωνα ξε-ίδρωνα
γελούσαμε όμως.
Η θέα θα είναι η ανταμοιβή σου στο υπόσχομαι, έλεγε ο Σπύρος

και ξέρεις κάτι? ΕΙΧΕ ΔΙΚΑΙΟ!!!



























Όταν στέκεσαι στο φυλάκιο η ματιά σου ξεκινάει απο τα δεξιά με την Ερέτρια, ανεβαίνει στη Χαλκίδα, συνεχίζει στη Θήβα, μπροστά σου είναι τα Δερβενοχώρια και αριστερά φτάνει μέχρι την Αίγινα.

Όταν βγάλεις το σκασμό επιτέλους και βρείς την ανάσα σου απο την ανάβαση, τότε ξέρεις πως μπροστά σου έχεις όλα όσα νιώθεις.

Ο κάθε αρχηγός αποστολής σου μαθαίνει να διαβάζεις το χάρτη, να αναγνωρίζεις τι φώτα βλέπεις και εσύ, αν αφήσεις το μυαλό σου ελεύθερο, νιώθεις πως πετάς...


Στο δρόμο σου βλέπεις ελάφια, αλεπούδες, μυρίζεις τη δροσιά του σούρουπου...

Το φυλάκιο της Σκίπιζας, μια απλή ξύλινη κατασκευή φτιάχτηκε απο τους εθελοντές το 2007 και συντηρείται από τους ίδιους. Δεν έχει ανέσεις, αλλά σου δίνει ένα καθαρό και ζεστό μέρος να απλώσεις τον υπνόσακό σου και να κοιμηθείς, αν θέλεις, πριν ή μετά τη βάρδιά σου.


Μόνο που συνήθως κανείς δε κοιμάται πολύ.
Οι συζητήσεις που γίνονται στο μπαλκόνι της Σκίπιζα είναι ότι πιο απελευθερωτικό έχω ζήσει ποτέ.
Εκεί ψηλά είσαι εσύ, οι σκέψεις σου, τα όνειρά σου, οι ευαισθησίες σου και γύρω σου άνθρωποι με ακριβώς τους ίδιους προβληματισμούς.
Και οι φιλίες που αναπτύσσονται είναι ουσιαστικές και αληθινές...


Ο Ε.ΔΑ.ΣΑ. απο φέτος έφτιαξε και ένα blog με τις εντυπώσεις όσων έχουν κάνει πυροφύλαξη Το βιβλίο της Σκίπιζας, κάπου εκεί υπάρχω και εγώ και για ακόμα μια χρονιά ανυπομονώ να ανέβω στο δικό μου βουνό...

Όταν φεύγεις το πρωί στεναχωριέσαι, δεν επιστρέφεις στον πολιτισμό αλλά σε μια ζούγκλα και δεν είναι λίγες οι φορές που πήγα κατευθείαν για δουλειά
όχι δε νιώθεις κουρασμένος, ζωντανός νιώθεις!!!

Και τις μέρες που δεν έχεις να πας για δουλειά, το πρωινό στο καταφύγιο του Μπάφι είναι μια απόλαυση...

Όταν κοιτάς απο ψηλά, ΟΝΤΩΣ μοιάζει η γη με ζωγραφιά...

1. Ο ΕΔΑΣΑ πάντα χρεάζεται εθελοντές να στελεχώσουν βάρδιες, ειδικά τώρα που λειτουργεί και το φυλάκιο της Μόλας
2. Για όποιον αποφασίσει να πάει, θα χρειαστεί χοντρό μπουφάν, ζεστό παντελόνι, υπνόσακο, νερό και φαγητό για τη διανυκτέρευση, όση ζέστη και αν έχει η Αθήνα, στο βουνό η θερμοκρασία δεν ξεπερνά τους 12 βαθμούς

(Ήχος ανάρτησης το τραγούδι μας Όταν κοιτάς απο ψηλά)

14 σχόλια:

Roadartist είπε...

Ελα ρε συ.. τι ομορφες σκεψεις..
(αν εξαιρεσουμε αυτες με τη βιδα χιχιχι που τα εχω κ προσφατα πολυ..και δε μπορω ανατριχιαζω κ στην σκεψη..)...
Αυτές ειναι οι τελ. σκεψεις καποιου που διαβαζω πριν κλεισω το πισι κ παω για υπνο.. Ευχαριστω για τις φωτο..
ΥΓ τελικα πηγα στα λιονταρια το σαββατο.. Το ειδες;; Μου αρεσε.. Καλο ξημερωμα!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

μπραβο σου κοριτσακι!
μάρεσουν οι ανθρωποι που τολμουν αυτο το τοσο απλο που ολοι αφηνουμε να το κανουν αλλοι...

τελειο!

οσο για το κομματι ειναι η τριτη φορα που το ακουω...πολυ καλη η επιλογη σου!

πολλα σου νεραιδενια φιλια!!!

Μικρές ανάσες είπε...

@ Roadartist

Μόνο αν έρθεις θα καταλάβεις για τι απίστευτη ομορφιά λέω.... Άντε λοιπον!!!!

Το είδα και εγώ το Σάββατο!!!! Μου άρεσε πολύ, απο τις καλύτερες φετινές παραστάσεις...

Γλυκά σου όνειρα πονεμένο κοριτσάκι!!!

(πως πάει η ανάρρωση?)

Μικρές ανάσες είπε...

@ ΝΑΪΑΔΑ

Το τραγούδι αυτό ξεκίνησε από μιά προσπάθεια να διακωμοδήσουμε την απόσταση που διανύσαμε για να ανέβω στη Σκίπιζα, αλλά κόλλησε στην ομάδα μας!!!

Ναϊάδα μου, αφού κατάφερα εγώ να ανέβω και να πηγαίνω 2 χρόνια τώρα, όλοι μπορούν να το κάνουν!!! Τι λες λοιπόν, θα μας έρθεις έστω για ένα βράδυ???

Φιλί!!!

mariposa είπε...

σκεφτομουν να κανω κατι τωρα που θα εχω ελευθερο χρονο, εθελοντικα φυσικα..καλη ιδεα..

ομορφες φωτο..

κισσ

Μικρές ανάσες είπε...

@ mariposa

Δοκίμασέ το έστω για μια φορά...

Athanasios Int είπε...

Το τραγούδι είναι το πλέον κατάλληλο...η εμπειρία φαντάζομαι αξεπέραστη....πόσο μου αρέσει το αγναντεμα! τι ομορφιες! μια χαρά σε βρίσκω!

Μικρές ανάσες είπε...

@ hug

Αλήθεια πρέπει να ανέβεις...

είναι το τρίτο καλοκαίρι φέτος και ανυπομονώ να πάω πάλι!!!!

Velvet είπε...

Δεν το ειχα σκεφτει
Εγω τι να πω
Απο εδω απεναντι
Ακολουθησα τα βηματα σου
Κι ανεβηκα κι εγω
Μ αρεσε ολο αυτα που ειδα
Παντα πιστευα οτι υπαρχουν τετοιοι ανθρωποι γυρω μου
Να το τολμησω λες
Δεν ειμαι της περιπετειας
Και πρεπει να ταξιδεψω χιλιαδες χιλιομετρα για να βρεθω εκει
Μ αρεσε το τραγουδακι ομως
Ο ηχος της κιθαρας που ακουγεται
μοιαζει σαν ηχο απο βηματα
Και το φλαουτο δινει την αισθηση σαν να περπατας μεσα στο δασος
Ζηλεψα λιγο
Πολυ Λιγο
Καληνυχτα....

Μικρές ανάσες είπε...

@ Velvet2

Τότε σου υπόσχομαι να βάλω περισσότερες φωτογραφίες στην επόμενή μου άνοδο... και κάπου μέσα μου θα νιώθω πως είσαι μαζί μας, θέλεις???

leondokardos είπε...

Πολύ όμορφη εμπειρία,ομορφιά στα απλά πράγματα και κοντά στη φύση.

Μικρές ανάσες είπε...

@ leondokardos

Ειδικά όταν βλέπεις τη διαφορά απο χρονιά σε χρονιά και πως επουλώνει τον εαυτό της μετά από την πυρκαγιά....

tzonakos είπε...

Εκπληκτικό άρθρο.
Ζηλεύω και θέλω κι εγω, που δεν μ αρέσουν τα βουνά πολύ.
Και δεν θέλω να ξαναπάω στην Πάρνηθα να τη δω καμένη, αλλα να τη θυμάμαι όπως την ειδα το χειμώνα του 1981 και αργότερα μερικες φορές ακομα. Πανέμορφη.

Μικρές ανάσες είπε...

@ tzonakos

Το εκπληκτικό με τη φύση είναι πως έχει τη μαγική ικανότητα να αναπλάθεται μόνη της!!!

Θα ανέβεις, έστω για μια φορά, θα με θυμηθείς!!!