Τη μέρα που έφυγες ένιωσα την καρδιά μου να σταματάει
Τη μέρα που έφυγες ένιωσα την ανάσα μου να κόβεται
Ένα μήνα τώρα ένιωθα πως δεν είχα αέρα να ανασάνω
δεν είχα τρόπο να επανέλθω
δε χτυπούσε η καρδιά μου
απλώς το αίμα έκανε τις δικές του κινήσεις, αυτές που κάνει τόσα χρόνια
Σε είδα εχθές
στο σπίτι μου
στο δικό μου σπίτι
όχι εκεί που ζήσαμε μαζί
αλλα στο δικό μου προσωπικό βασίλειο
στο ησυχαστήριό μου
Και τότε όλα έγιναν καθαρά
Δε σε ξέρω
Το άτομο που στεκόταν μπροστά μου
δε το ξέρω
εγώ κάποιον άλλο είχα γνωρίσει
κάποιον άλλο είχα αγαπήσει
απλώς μοιάζεται
Σηκώθηκα
έκανα μπάνιο
βγήκα
διασκέδασα
γέλασα, έτσι όπως δε γέλασα όσο είμασταν μαζί
δε προσποιήθηκα
δε συμβιβάστηκα
δε στερήθηκα τις χαρές
ήμουν εγώ
Όχι, δε σε ξέρω
εσένα που στάθηκες στην πόρτα μου, δε σε γνώρισα ποτέ
μόνο την ίδια πλάτη έχετε όταν φεύγεται και οι δυο
Σήμερα ανασαίνω
βαθιές γεμάτες ανάσες
και η καρδιά μου...
αχ η καρδία μου
χτυπάει κανονικά!!!!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
νιώθω ότι είμαστε εμείς οι άνθρωποι καμιά φορά προβλέψιμοι..κρύβουμε περισσότερη δύναμη από όσο φανταζόμαστε..σηκωνόμαστε περήφανοι από ό,τι μας γονάτισε..
και κάποια στιγμή θα περπατήσουμε ξανά..χαίρομαι πολύ για σένα..
(μεταξύ μας στην προ-προηγούμενη ανάρτησή σου ήθελα να σου γράψω "πάει καιρός τώρα πια από τότε..ήρθε η ώρα να προχωρήσεις..")
περαστικά και εύχομαι καλή αρχή..
Σε ευχαριστώ, είμαι ήδη καλύτερα
σήμερα ξύπνησα και χαμογελούσα!!!
εσύ καλά ή έστω χαμογελαστή;
χαμογελαστή...:)
"αχ η καρδία μου
χτυπάει κανονικά!!!!"
:) Εύχομαι να χτυπάει πάντα στο παλμό της δικής σου αγάπης για τον κόσμο... Έτσι ώστε κάποια στιγμή να πεις πως "είσαι ελεύθερη"..
Νομίζω πως πάντα κάτι μας κρατάει "δεμένους", ίσως για να πατάμε τα πόδια μας στη γή, να είναι τα όνειρα μου όμως ελεύθερα θα είναι το δώρο που ψάχνω...
Δημοσίευση σχολίου