Αθήνα...

Ποτέ δε κατάλαβα αν μου αρέσει αυτή τη πόλη
Σκέφτομαι συνεχώς το Εδιμβούργο
εκεί ένιωθα χαρούμενη
ήρεμη
χαλαρή
ελεύθερη

Η Αθήνα όμως είναι η πόλη μου
εδώ μεγάλωσα
εδώ περπάτησα
εδώ αγάπησα πρώτη φορά
εδώ δάκρυσα
εδώ πόνεσα
εδώ αποχαιρέτησα αγαπημένα πρόσωπα

Τώρα όμως νιώθω εγκλωβισμένη στην πόλη μου
η Αθήνα ήταν η πόλη μου

Είσαι επισκέπτης
έτσι νιώθεις
έτσι έλεγες
έτσι λες ακόμα

Σε βρίσκω παντού
σε γωνιές που ήταν δικές μου
σε διαδρομές που έκανα μόνη μου
στα μέρη που σύχναζα εγώ

Είσαι παντού
Σε βλέπω συνεχώς
Είσαι στην πόλη μου

Έτσι δε βγαίνω πια στην πόλη μου
Σταμάτησα να περπατάω στους δρόμους που αγαπάω
Νιώθω συνεχώς πως πρέπει να προσέχω

Έτσι μένω σπίτι
είμαι μόνο στο σπίτι
σταμάτησα να βγαίνω απο το σπίτι

Και εκεί όμως είσαι παντού
Σε βλέπω σε κάθε γωνιά
εκεί που μιλούσαμε
εκεί που ήταν το γραφείο σου
στο κρεββάτι "μας"
στο μπάνιο που κάναμε μαζί

Πνίγομαι

κάθε μέρα πνίγομαι όλο και πιο πολύ

κάθε μέρα σταματάει η καρδία μου όταν μπαίνω στο σπίτι

κάθε μέρα χτυπάει ακανόνιστα η καρδία μου όσο περπατάω στο δρόμο

Αλλάζω διαδρομές
Αλλάζω τις ώρες που μετακινούμαι στο μετρό
Άλλαξα τα μέρη που ψωνίζω

Κάνω αλλαγές στο σπίτι
Έβαψα το δωμάτιο μωβ
Αγόρασα καινούργιες κουρτίνες
Άλλαξα θέσεις στο γραφείο

Μα όταν πάω να πάρω μια κούπα να πιώ χυμό, τότε θυμάμαι πως πήρες ακόμα και την κούπα απο το πλυντήριο πιάτων,
την κούπα που είχες πει πως είναι για εμένα....