Αυτό πως να στο πω...

Βρήκες καινούργιο σπίτι έμαθα
Είσαι καλά μαθαίνω
Βγαίνεις
Σε βλέπω εκεί που δε το περιμένω
Χαμογελάς
Είσαι καλά
Χωρίς εμένα

Είμαι στο σπίτι συνεχώς
Δεν μου αρέσει να βγαίνω πια
Περπατάω πολλές ώρες μόνη μου
Χωρίς εσένα

Φαίνεται πως για εσένα το να μην είσαι μαζί μου είναι ό,τι καλύτερο σου έχει συμβεί
Είσαι ελευθέρος

Δεν ήξερα πως η αγάπη φυλακίζει τους ανθρώπους...

Ακόμα κοιμάμαι στη "δική" μου πλευρά του κρεββατιού.
Φοβάμαι μη σε ξυπνήσω αν κουνηθώ.
Κάποιες μέρες σε ψάχνω δίπλα μου το πρωί.
Καμιά φορά νιώ8ω πως σε μυρίζω ακόμα στον καναπέ.

Τώρα ξάνά απο την αρχή μόνη μου

Είμαι ακόμα θυμωμένη μαζί σου

Όμως να, η αλήθεια είναι αυτή:

Νιώθω εξουθενωμένη
Η καθημερινότητα στη δουλειά με εξουθενώνει.
Το άδειο σπίτι με εξουθενώνει.
Όσα συμβαίνουν με την υγεία του πατέρα μου με εξουθενώνουν.
Η πόρτα που δε ανοίγει για εσένα με εξουθενώνει.

Μα αυτό που με εξουθενώνει πιο πολύ απο όλα είναι η προσπάθεια που κάνω κάθε μέρα να σε μισώ.

Δεν μπορώ να το κάνω άλλο πια.

Είναι πικρό να πίνεις τα δάκρυα σου....