Ένα πλοίο για τη Γάζα

Το Ισραήλ πραγματοποιεί πειρατεία και στα διεθνή ύδατα, με πολεμικά πλοία απαιτεί να σταματήσουν τη ναυσιπλοΐα πλοία ευρωπαϊκών χωρών … οι επιβαίνοντες ακτιβιστές φορούν σωσίβια…
Απευθείας σύνδεση με τα πλοία… που δέχονται την επίθεση του Ισραήλ στα διεθνή ύδατα!

Ποια Ευρώπη;

Ποια δημοκρατία;

Ο νταβατζής των ΗΠΑ, το ισραηλινό ναζιστικό καθεστώς είναι το αφεντικό και της Ευρώπης!
ΝΤΡΟΠΗ!

Για όποιον ενδιαφέρεται για το θέμα, ενημερώστε μέσα απο τα blog σας για τις εξελίξεις της εκστρατείας αυτής. Μόνη ασπίδα προστασία των ανθρώπων αυτών είναι η κοινή γνώμη

Κείμενο από το blog της Σιβύλλα (http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/2010/05/blog-post_3495.html).

Πληροφορίες θα βρείτε επίσης και στη δική μου ανάρτηση
Οι εξωπραγματικοί είναι αυτοί που γράφουν ιστορία

Καθώς επίσης και στα sites:
http://digitalship.shiptogaza.gr/
http://www.shiptogaza.gr/index.php

(Ήχος ανάρτησης Ederlezi - Goran Bregovic και ευχαριστώ πολύ τον CsLaKoNaS για την πρόταση)

Το φεγγάρι φωτίζει την πόλη

Για την αποψινή βραδιά
την αυριανή
για το ολόγιομο φεγγάρι που φωτίζει
τα όνειρα
τους πόνους
τα φιλιά
τον έρωτα
τους φίλους
την οικόγενεια
τη φύση
τη ζωή
εμάς.



Για το φεγγάρι που ακούει τα πιο βαθιά μας μυστικά
μας χαϊδεύει τον πόνο
χαμογελάει στη χαρά μας
Ακουαρέλα - Β. Παπακωνσταντίνου

Σκέφτομαι εκείνον που μου έμαθε τη μαγεία του Μανώλη Μητσιά.
Σήμερα δε μιλάμε.
Ζήσαμε καλές στιγμές.
Ζήσαμε κακές στιγμές.
Δε προλάβαμε να ζήσουμε αρκετά.
Δεν έχει σημασία.
Κάποτε αγαπηθήκαμε και αυτό μετράει.
Ίσως μια μέρα παραδεκτούμε τα λάθη μας ο ένας στον άλλο
και ίσως καταφέρουμε να κοιταχτούμε κιόλας...
Να είναι μόνο καλά
και ίσως εύχεται το ίδιο και για εμένα.
Εξάλλου, το ίδιο φεγγάρι μας φωτίζει.
Παραδέχομαι όμως πλέον πως απο όλα αυτό που μου λείπει περισσότερο είναι οι ατελειώτες συζητήσεις μας.
Το πάρτυ - Μανώλης Μητσιάς

Κάνε με να περιμένω, να καρδιοχτυπώ
για όσα είναι να έρθουν
δε με φοβάμαι πια.
Κάνε με να περιμένω να σ' ακολουθώ
για να μη χάνω το δρόμο μου
εσένα που με έχεις καταλάβει
εσένα που με αγαπάς
εσένα που κάποτε με αγάπησες
η αγάπη δυναμώνει τους ανθρώπους.
Αν δεν υπάρχει απόσταση πως να σε πλησιάσω
να σε φτάσω για να νιώσω την ένωση
με περίμενες και σε έφτασα
με καλοδέκτηκες και δε παραπονέθηκες
έχει στεγνώσει η λύπη
δε πονάω πια
κοίτα με
δυνάμωσα...
Τα δοκάρια στο γρασίδι περιμένουν τα παιδιά ΙΙ - Πυξ Λαξ

Αυτή είναι η πρώτη πανσέληνος που κοιτώ με γαλήνη
Καθισμένη στον καναπέ μου την κοιτώ
σκέφτομαι όσα πέρασαν
όσα έρχονται φαντάζομαι
οι χτύποι της καρδιάς είναι ρυθμικοί
παίρνω βαθιές ανάσες
και περιμένω τη στιγμή που κάτι τόσο όμορφο θα γίνει για να μου κόψει την ανάσα....

(Οι φωτογραφίες είναι απο πυροφυλάξεις στο φυλάκιο Σκίπιζα στην Πάρνηθα με τον ΕΔΑΣΑ)
(Ήχος ανάρτησης: Βγες στο μπαλκόνι - Η. Μακρίδης & Μ. Στόκας)

All my little words...

Αυτό το τριήμερο δεν ήξερα ακριβώς τι ήθελα να κάνω.

Προτάσεις για πολλά υπήρχαν.

Λίγες μέρες στο Ξυλόκαστρο

Βόλτα στην Πάρο με ιστιοπλοϊκό

και μια παλαβή ιδέα για τριήμερο στη Ρώμη...

Νιώθω μια μικρή αδυναμία τον τελευταίο καιρό

να δεις που ο σίδηρός μου πάλι θα έχει εξαφανιστεί...

Τελικά αποφασίσαμε να μείνουμε Αθήνα

απο όλα αυτά το να πάμε στην Πάρο ήταν η πιο ενδιαφέρουσα πρόταση αλλά με τον καιρό άστατο, δεν ήμασταν και πολύ σίγουροι.

Με τον Πέτρο είμαστε ακόμα μαζί

σε δανεικό χρόνο

έχει δεκτεί την απόφασή μου να φύγω απο την Ελλάδα

δε το συζητάμε πια

ξέρει πως είναι κάτι που πάντα ήθελα και με στηρίζει.

Η σχέση μας πέρασε το στάδιο της κτητικότητας

ξεπέρασε το σημείο των αντιπαραθέσεων

έγινε κάτι γλυκό και ελεύθερο

εμείς και όσα μας δένουν

για όσο είμαστε στην ίδια χώρα

τόσο ήρεμα και τόσο απλά...

Η Παρασκευή μας βρήκε με φίλους να πίνουμε ουζάκια στο Σούνιο

σούρουπο στη θάλασσα να περπατάμε και να γελάμε

να βρέχουμε τα πόδια μας και κάνουμε καλοκαιρινά σχέδια.

Κανείς δε ξέρει αν το καλοκαίρι θα μας βρεί μαζί

αλλά το όνειρο για το όνειρο υπάρχει.

Το Σάββατο ξύπνησα αργά

σηκώθηκα στις 5 απο το κρεββάτι

ο Πέτρος ήρθε μετά απο λίγο

καφέ στη Γλυφάδα με το Χάρη

εγώ απο την άλλη αποφάσισα επιτέλους να μαζέψω το χαλί στο γραφείο.

Μα ακόμα και αυτό το κάναμε χαμογελαστά

εγώ να χάνω την ισορροπία μου

εκείνος να είναι πιο αυστηρός στο μάζεμα

όλο αυτό να τελειώνει με αγκαλιές

και να κάνουμε έρωτα εκεί ακριβώς, στο χαλί που ακόμα δεν έχει μαζευτεί...

Την Κυριακή την αφιερώσαμε στις οικογένειές μας.

Πήγα Ωρωπό να δω τον μπαμπά μου

ήρθε και ο αδελφός μου με τον απίστευτο ανηψιό μου

ναι, το παραδέχομαι, είμαι μια τρελή τρελή χαζοθεία

ποιος άλλωστε δε θα ήταν με αυτό το κατάξανθο διαολάκο?

Φαγητό με οικογειακούς φίλους στη βεράντα

συζητήσεις

πολιτικές διαφωνίες

αστεία

περπάτημα στη θάλασσα

καθαρές βαθιές ανάσες.

Η Δευτέρα απο την άλλη ξεκίνησε πολύ ανορθόδοξα.

Ξύπνημα στις 4.30

διαδρομή για το αεροδόμιο

το μόνο που ήξερα ήταν να μη πάρω τίποτα, θα γυρίζαμε το βράδυ.

"Για τα γενέθλειά σου έχεις ήδη κανονίσει, οπότε αυτό είναι το δώρο μου"

Πτήση για Πάρο, να βρούμε την ιστιοπλοϊκή μας παρέα.

"Είσαι τρελός!!! Το λατρεύω το δώρο μου, αλλά είσαι τρελός..."

"Να θυμάσαι τα καλύτερα όταν φύγεις...".

Βόλτες στη Νάουσα

φαγητό στις Λεύκες

ψώνια στα σοκάκια του νησιού.

Νυστάζω τρομερά

αλλά ευτυχώς η Αθήνα μας υποδέκτηκε κεφάτη.

Είμαι ακόμα σε τρομερή υπερδιέγερση για να κοιμηθώ

ξεκινήσαμε για ένα τριήμερο ήρεμο στο σπίτι

και καταλήξαμε να μη κοιμόμαστε σχεδόν καθόλου

και είναι υπέροχο αυτό.

Να νιώθεις τόσο καλά με όσα σου έχει δώσει η ζωή που δε χρειάζεται να τρέχεις σα δαιμονισμένος και με άγχος να προγραμματίζεις...

να χαίρεσαι την κάθε στιγμή για αυτό που είναι, μια ακόμα στιγμή στο πουγκί του χρόνου σου

να κάνεις όνειρα για τη χαρά του ονερεύομαι και όχι για την υλοποίησή τους

να μην έχεις απωθημένα να εκπληρώσεις

να μη σου λείπει κάτι που δε βρίσκεις μέσα σου

να είσαι πνιγμένος στην αγάπη και όχι από αυτή.

Τώρα αν σου κάτσει και μονοήμερη στην Πάρο,

εεεε δε παραπονιέσαι κιόλας.....

Σήμερα ο αγαπημένος μου αδελφούλης κλείνει τα 38!!!!!!!!!

να είσαι πάντα καλά φούλη μου

να χαίρεσαι το αγγελούδι σου

να μη ξεχνάς να χαμογελάς

να αγαπάς και να δημιουργείς

σε ευχαριστώ που είσαι δίπλα μου

ακόμα και όταν εγώ δεν είμαι εκεί για τον ίδιο μου τον εαυτό.

Καλό υπόλοιπο εβδομάδας να έχουμε!!!

(Ήχος ανάρτησης: The Magnetic Fields- All my Little Words  τραγούδι που ακούμε μανιωδώς τις μέρες αυτές)

Μοιάζουν τα σπίτια με σπιρτόκουτα...

Μεσημέρι Ιουνίου 2008

ζέστη με κλιματισμό χαλασμένο

κέντρο Αθήνας

στη Σχολή.

Να κάνουμε κάτι εθελοντικό, μου λέει η Κατερίνα

Μέσα, απαντάω, πες μου τι και ακολουθώ

Βρήκα ένα σύλλογο που κάνει πυροφύλακη στην Πάρνηθα, ενδιαφέρεσαι?

Το συζητάς???? Να προστατεύσουμε ότι έχει απομείνει!!!

Κάπως έτσι δηλώσαμε συμμετοχή στον Ε.ΔΑ.ΣΑ.

Πρώτη αποστολή

αρχηγός ο Σπύρος

η Κατερίνα, η Σοφία, η Χριστίνα, ο Γιώργος και εγώ.

Ραντεβού στο τελεφερικ
περνάμε από το καταφύγιο Μπάφι

φορέσαμε τα ορειβατικά μας

φορτώσαμε τους σάκους μας

πήραμε τον εξοπλισμό με χάρτες και ασύρματους

και ήμασταν έτοιμοι για την ορεινή μας διανυκτέρευση στο φυλάκιο Σκίπιζα....

Και πόσα λίγα ήξερα...

Απο το σημείο που αφήσαμε τα αυτοκίνητά μας αρχίσαμε την ανάβαση

μόνο που εγώ ήμουν παιδί πόλης

η πιο μεγάλη απόσταση που είχα διανύσει ήταν απο το Σύνταγμα στην Ομόνοια
και αυτό απο την Ερμού, να βλέπω τα μαγαζιά
και ούτε ένας χρόνος δεν είχε περάσει απο την επέμβαση στο πόδι μου
ένιωθα τη βίδα έτοιμη να εκραγεί.

Ομολογώ πως η ανάσα μου έκαιγε τα σωθικά

δε βοηθάει που είμαι καπνίστρια
ίδρωνα ξε-ίδρωνα

γελούσαμε όμως.
Η θέα θα είναι η ανταμοιβή σου στο υπόσχομαι, έλεγε ο Σπύρος

και ξέρεις κάτι? ΕΙΧΕ ΔΙΚΑΙΟ!!!

Όταν στέκεσαι στο φυλάκιο η ματιά σου ξεκινάει απο τα δεξιά με την Ερέτρια, ανεβαίνει στη Χαλκίδα, συνεχίζει στη Θήβα, μπροστά σου είναι τα Δερβενοχώρια και αριστερά φτάνει μέχρι την Αίγινα.

Όταν βγάλεις το σκασμό επιτέλους και βρείς την ανάσα σου απο την ανάβαση, τότε ξέρεις πως μπροστά σου έχεις όλα όσα νιώθεις.

Ο κάθε αρχηγός αποστολής σου μαθαίνει να διαβάζεις το χάρτη, να αναγνωρίζεις τι φώτα βλέπεις και εσύ, αν αφήσεις το μυαλό σου ελεύθερο, νιώθεις πως πετάς...

Στο δρόμο σου βλέπεις ελάφια, αλεπούδες, μυρίζεις τη δροσιά του σούρουπου...

Το φυλάκιο της Σκίπιζας, μια απλή ξύλινη κατασκευή φτιάχτηκε απο τους εθελοντές το 2007 και συντηρείται από τους ίδιους. Δεν έχει ανέσεις, αλλά σου δίνει ένα καθαρό και ζεστό μέρος να απλώσεις τον υπνόσακό σου και να κοιμηθείς, αν θέλεις, πριν ή μετά τη βάρδιά σου.

Μόνο που συνήθως κανείς δε κοιμάται πολύ.

Οι συζητήσεις που γίνονται στο μπαλκόνι της Σκίπιζα είναι ότι πιο απελευθερωτικό έχω ζήσει ποτέ.

Εκεί ψηλά είσαι εσύ, οι σκέψεις σου, τα όνειρά σου, οι ευαισθησίες σου και γύρω σου άνθρωποι με ακριβώς τους ίδιους προβληματισμούς.
Και οι φιλίες που αναπτύσσονται είναι ουσιαστικές και αληθινές...

Ο Ε.ΔΑ.ΣΑ. απο φέτος έφτιαξε και ένα blog με τις εντυπώσεις όσων έχουν κάνει πυροφύλαξη Το βιβλίο της Σκίπιζας, κάπου εκεί υπάρχω και εγώ και για ακόμα μια χρονιά ανυπομονώ να ανέβω στο δικό μου βουνό...

Όταν φεύγεις το πρωί στεναχωριέσαι, δεν επιστρέφεις στον πολιτισμό αλλά σε μια ζούγκλα και δεν είναι λίγες οι φορές που πήγα κατευθείαν για δουλειά

όχι δε νιώθεις κουρασμένος, ζωντανός νιώθεις!!!

Και τις μέρες που δεν έχεις να πας για δουλειά, το πρωινό στο καταφύγιο του Μπάφι είναι μια απόλαυση...

Όταν κοιτάς απο ψηλά, ΟΝΤΩΣ μοιάζει η γη με ζωγραφιά...

1. Ο ΕΔΑΣΑ πάντα χρεάζεται εθελοντές να στελεχώσουν βάρδιες, ειδικά τώρα που λειτουργεί και το φυλάκιο της Μόλας

2. Για όποιον αποφασίσει να πάει, θα χρειαστεί χοντρό μπουφάν, ζεστό παντελόνι, υπνόσακο, νερό και φαγητό για τη διανυκτέρευση, όση ζέστη και αν έχει η Αθήνα, στο βουνό η θερμοκρασία δεν ξεπερνά τους 12 βαθμούς

(Ήχος ανάρτησης το τραγούδι μας Όταν κοιτάς απο ψηλά)

Να υψώσουμε του ονείρου μας τη σκάλα

Κόρε Ύδρο
τους έμαθα από μια παλιά φίλη γυρίζοντας Ελλάδα
συνδυάζουν τις αγαπημένες μου μελωδίες
απίστευτους στίχους
το αγαπημένο μου νησί

και τις καλοκαιρινές διακοπές που περνάω στην Κέρκυρα εδώ και χρόνια (τόπος καταγωγής του νονού μου)



Και για πρώτη φορά είδα live τους Electric Litany
μμμμμμμμμμ τι να πω τώρα
γοτθικός ήχος
βαθιά μεταλλική φωνή
μαύρα συναισθήματα
αλλά μου άρεσαν, πολύ



Ήταν μια μουσική βραδιά που χάρηκα πολύ.
Έκλεισε μια κουραστική εβδομάδα και ακόμα και αν δεν ένιωθα τα πόδια μου φεύγοντας απο το Gagarin χαμογελούσα!

Μερικά ακόμα videos απο τη βραδιά
Τα βουνά της Ελλάδας - Κόρε Ύδρο
Πρωινή διερώτηση (για να μη κάθομαι άνεργος) - Κόρε Ύδρο
Το τελευταίο μας καλοκαίρι - Κόρε Ύδρο

(Ήχος ανάρτησης Μη με ρωτάς - Κόρε Ύδρο )

I would love to fly....

Σήμερα είμαι στο ίδιο σημείο που οι σκέψεις μου με άφησαν εχθές...

Δύο προτάσεις για δουλειά στο εξωτερικό.
Θέση ερευνήτριας και διδακτορικού στο Βόλο
Πρόταση συνεργασίας με εκδοτικό οίκο για βιβλίο
κάτι που πάντα σκεφτόμουν να κάνω.

Χίλιοι διαφορετικοί λόγοι να φύγω
μέσα σε λίγους μήνες
τόσες επιλογές
και όσο ψάχνω λόγους να μείνω
τόσο δε βρίσκω....

Μόνο ένας χειμώνας τόσο δημιουργικός
ξένοιαστος
χαρούμενος
διαφορετικός
με καινούργιους ανθρώπους στη ζωή μου
ηθοποιούς
μουσικούς
σκηνοθέτες
φωτογράφους
βόλτες
ταξίδια
εκδρομές.

Νιώθω πως όσο πόνεσα για το χωρισμό που έζησα
όσα βράδια βούλιαξα στην απόγνωσή μου
όση απόρριψη ένιωθα
όσα όνειρα γκρεμίστηκαν
και όσα δάκρυα μάζεψα
ήταν για να ζήσω την απόλυτη απελευθέρωση
την ηρεμία της ψυχής
το ξεδίπλωμα των δικών μου φτερών
να γνωρίσω τα δικα μου αερικά
να τα πολεμήσω
να τα κερδίσω
να τα εξημερώσω
και να τα αγαπήσω.

Στη ζυγαριά του μυαλού μου τα βαρίδια είναι ακουμπισμένα σε μια γωνία

περιμένουν υπομονετικά να πάρουν θέση

να γεμίσουν τα υπέρ και τα κατά.

Μόνο που να,

σήμερα βγήκα πάλι με μια απίστευτη παρέα ηθοποιών

να γιορτάσουμε το τέλος της παράστασης "Το όνομά μου είναι Rachel Corrie"

να κάνουμε σχέδια για τη συνέχειά της από Οκτώβριο

με μουσικούς να γεμίζουν τις σιωπές με ήχους

υπέροχες ιδέες για την επόμενη χρονιά

σχέδια για σκηνικά

περιοδείες στα θέατρα της χώρας.

μπόλικο κρασί

γέλια
δε θέλω να τα χάσω όλα αυτά.

Και πέρασα τόσο μα τόσο καλά

που δε μπορώ να αποφασίσω...

Σα μια άλλη Scarlet O' Hara μονάχα θα πω:

Δε μπορώ να αποφασίσω τώρα

θα αποφασίσω αύριο.

Αύριο ξημερώνει μια καινούργια μέρα!!!!!

( Ήχος ανάρτησης: Living - Transistor )

Ξέρεις πως μοιάζει η ομορφιά όταν την καταστρέφεις;

Άκουσα μετά απο πολύ καιρό το τραγούδι αυτό
κάτι με έκανε να το βάζω στη συνεχή επανάληψη...

Έχεις ποτέ σου φοβηθεί ο ήλιος μην παγώσει;
σ' έχουνε πιάσει στα κρυφά να λες πώς δεν αντέχεις;
πιο μακριά από ποτέ το σπίτι σου έχεις νοιώσει;
ξέρεις πως μοιάζει η ομορφιά όταν την καταστρέφεις;


Ό,τι και αν ζήσεις δεν αρκεί
δε φτάνει για να μάθεις.
Όσα νόμιζες γλίτωσες
αυτά θα ξαναπάθεις
Έχεις πέσει με δύναμη πάνω στον ουρανό σου;
είδες ποτέ σου πόσο φως κρύβεται σε ένα τραύμα;
στα χέρια σου έκρυψες ποτέ το άδειο πρόσωπό σου;
σ' έχουν κοιτάξει σαν Θεό να σου ζητάνε θαύμα;


Ό,τι και αν ζήσεις δεν αρκεί
δε φτάνει για να μάθεις.
Όσα νόμιζες γλίτωσες
αυτά θα ξαναπάθεις

Και αυτό το τελευταίο είναι που με φοβίζει σε αυτή τη χώρα
σε αυτή την κατάσταση
σε αυτές τις συνθήκες
σε όλα αυτά τα γεγονότα

(Ήχος ανάρτησης: Ότι και αν ζήσεις - Μίλτος Πασχαλίδης )

Σιωπή

Κάθε πρωί ξυπνάω γύρω στις 8.30
χουζουρεύω στο κρεββάτι μου κανα 10λεπτο
σηκώνομαι βαριεστημένα
ανοίγω τα παράθυρο για καθαρό αέρα
ραδιόφωνο, Δίεση πάντα
ντουζ
δόντια
μαλλιά
ρούχα
τσάντα
κινητό
κλειδιά.

Φεύγω απο το σπίτι γύρω στις 9.20
σε 5 λεπτά είμαι Λεωφόρο Βουλιαγμένης
περνάω στο ρεύμα για Αθήνα
λεωφορείο
μετρό Αγίος Δημήτριος - Αλέκος Παναγούλης
Ομόνοια
Πατησίων
Στουρνάρη
Πολυτεχνείο για δουλειά

Δεν είμαι πρωινός τύπος και δε θέλω και πολλές συζητήσεις
με ενοχλούν οι φωνές
θέλω το χρόνο  μου να ξυπνήσω
δε πίνω και καφέ οπότε...

Σήμερα έκανα ακριβώς τα ίδια με κάθε άλλη μέρα
δεν άλλαξα απολύτως τίποτα

Άλλαξε όμως κάτι
κοίταξα γύρω μου περπατώντας Ομόνοια - Πολυτεχνείο
και η πόλη είναι βουβή
κανένας δε μιλάει
έβγαλα τα ακουστικά από τα αυτιά μου
και ούτε τα αυτοκίνητα ακουγόντουσαν νομίζω.

Το κέντρο σήμερα είναι τόσο σιωπηλό
όλοι προσπαθούμε να χωνέψουμε το πιο δύσπεπτο απο όλα

τη ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ 4 συνανθρώπων μας

αλλά δε μπορεί κανείς μας....

Shining Fire

Η γονιμότητα είναι το κεντρικό θέμα του Beltane. Σε μια εποχή όπου οι άνθρωποι ζούσαν σε στενή επαφή με τη γη το να έχουν τροφή, καλλιέργειες και κτηνοτροφία ήταν όχι απλώς σημαντικό αλλά θέμα ζωής και θανάτου.

Το Bealtane σηματοδοτούσε τη μέση της πορείας του Ήλιου μεταξύ της ανοιξιάτικης ισημερίας και του καλοκαιρινού ηλιοστασίου. Απο τότε που το Κέλτικο έτος βασίστηκε τόσο στον ηλιακό όσο και τον σεληνιακό κύκλο, είναι πιθανό εορτασμοί να γίνονταν στην πιο κοντινή πανσέληνο του σημείου αυτού.

Μεγάλες φωτιές σηματοδοτούσαν μια εποχή αγνότητας και αλλαγής, προάγγελο ελπίδας και καλής σοδειάς και συνοδευότουσαν από τελετουργίες με σκοπό να προστατεύουν τους ανθρώπους από κάθε κακό. Η ίδια η λεξη Beltane σημαίνει "shining fire."

Ένα απο τα έθιμα του Βeltane, που επέζησε μέχρι και τον 18ο αιώνα, ήταν να μοιράζουν ένα ειδικά φτιαγμένο κέικ και όποιος, άτυχος αρκετά, έπαιρνε το μαυρισμένο κομμάτι ονομαζόταν ‘Beltane Carline’ και οι υπόλοιποι προσποιόντουσαν πως τον πετούν στη φωτιά, καθώς επίσης αναφερόντουσαν στο άτομο αυτό λες και ήταν νεκρό για κάποιο χρονικό διάστημα.

Υπάρχουν βέβαια διάφορες αναφορές αρχαίων πρακτικών.  Πιστεύεται πως το φεστιβάλ ήταν ουσιαστικά ο εορτασμός για τη μετάβαση απο την άνοιξη στο καλοκαίρι. Εορτασμός για τη γονιμότητα που παράλληλα χρησιμοποιείτο για την καύση των χειμωνιάτικων σκεπασμάτων και χαλιών.

Η αναβίωση του Beltane Fire Festival πραγματοποιείται απο το 1988 το βράδυ της 30ης Απριλίου στο  Calton Hill του Εδιμβούργου, όπου και πάνω απο 12.000 επισκέπτες το παρακολουθούν. Μόνη εξαίρεση το 2003 όπου οι περιορισμοί που επέβαλλε το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης ανάγκασε τους διοργανωτές να το πραγματοποιήσουν σε ιδιωτικό χώρο.

Όποιες και αν είναι οι ρίζες του φεστιβάλ, ένα είναι το σίγουρο, είναι όσο μυστηριακό μπορεί να φρανταστεί κανείς. Οι τελετουργίες αναπαράγονται σε μεγάλη ακρίβεια και τα κουστούμια είναι καταπληκτικά. Ο δε ήχος των τυμπάνων είναι απόλυτα μαγευτικός. Ο συμβολισμός των "κόκκινων" ανθρώπων (αναταραχή, χάος, λίμπιντο) και των λευκών γυναικών (τάξη και αγνότητα) δημιουργούν ένα εκπληκτικό θέαμα και η μυσταγωγία της βραδιάς βρίσκεται ακριβώς σε αυτή τη διαμάχη.

( Ήχος ανάρτησης Enchanted - Delerium )

Όνειρo ταξίδι και ευχή

Εκκλησία της Ενθυμήσεως

Βερολίνο

Πύλη του Βραδεμβούργου

Βερολίνο

Όχθες της Loch Ness

Inverness

Στο δρόμο για τα Highlands

Waverley Bridge

Εδιμβούργο

Scott Monument

Εδιμβούργο

Clava Cairns

Highlands

New Town

Εδιμβούργο

Calton Hill

Εδιμβούργο

Το δύσκολο δεν είναι να λες "Δε σε αγαπάω πια"

αυτό είναι το εύκολο κομμάτι

το δύσκολο είναι να παραδέχεσαι πως όσο και αν σε πόνεσε κάποιος η αγάπη υπάρχει ακόμα

πως αν και πονάς ακόμα δεν έχεις ξεχάσει τι ήταν αυτό που σε έφερε δίπλα σε κάποιον

να παραδέχεσαι τα λάθη σου

να είσαι ανθρώπινος

πραγματικός

γνήσιος

και ας ρισκάρεις

να αναγνωρίζεις τη θλίψη στο βλέμμα και να μη την φοβάσαι

να ξέρεις πως κοιτάς τον ίδιο ουρανό

και πως το φεγγάρι είναι ίδιο για όλους από όποιο μήκος και μέρος της γης και αν το βλέπουμε.

Όταν το καταφέρεις αυτό

τότε

και μόνο τότε

έχεις κερδίσει την πιο δύσκολη μάχη

αυτή ενάντια στον εγωισμό σου...

(Ήχος ανάρτησης Σύννεφα του γυαλού - Γιάννης Χαρούλης)