Γιατί....

Τηλεφωνήματα στη διάρκεια της ημέρας.
Διαδικυτακές κουβέντες τα βράδια.
Τυχαία συνάντηση εχθές.

Και αναμνήσεις, πολλές αναμνήσεις...

Μέρες τώρα εκτός δουλειάς
και τα δακρυγόνα του κτιρίου δάκρυζαν τα δικά μου μάτια

Περίπατος στη Γλυφάδα
μέρος γνώριμο και μακριά απο συναντήσεις που δε θέλω ακόμα

Ένα ακόμα αντικείμενο ξεχασμένο στο πατάρι
μια συνάντηση που δε θα αποφευχθεί
και καμία ελπίδα για μια αιτιολόγηση

Κορνάρισμα
γνώριμο πρόσωπο απο τα παλιά.

Δεν είχα καταλάβει πόσο μου είχε λείψει.

Καφές στην παραλία
Φαγητό σε στέκι
Μπύρες περπατώντας την αμμουδιά.

Με ξέρει καλύτερα από όσο νόμιζα.

Αν ήξερα, θα άλλαζα κάτι;
Τι θα είχα αλλάξει;
Θα προσπαθούσα περισσότερο;

Αν ήξερα δε θα ζούσα ανέμελα στην άγνοιά μου
Αν ήξερα θα είχα προσπαθήσει να αλλάξω κάποια πράγματα
Αν ήξερα θα έδειχνα πόσο πολύ τον αγαπάω και θα βρίσκαμε λύση στο μαζί που μου είχε μάθει
Αν ήξερα θα είχα απέναντι μου κάποιον που θα μιλούσε και όχι ενα ψέμα

Το αποτέλεσμα παραμένει, δεν ήξερα αυτό που εκείνος είχε αποφασίσει και καταδικάσει, απλώς είχε ξεχάσει να μου το πει...

Το χέρι του στο χέρι μου
- δεν είσαι μόνη σου
εγώ δε θα σε αφήσω
είμαι εδώ
- για πόσο;
- για όσο με θέλεις

Επιστροφή στο σπίτι
- συνεχίζουμε απο εκεί που το αφήσαμε στο Λονδίνο;
- συνεχίζουμε απο τη μέρα που γνωριστήκαμε στο Εδιμβούργο
- έχουν γίνει πολλά απο τότε, έχουμε αλλάξει και οι δυο
- και;
- δεν είμαι σε τέτοια φάση
- ξεκινάμε απο φίλοι λοιπόν και βλέπουμε...
φιλί στο μάγουλο για καληνύχτα

Το αγκάθι είναι ακόμα μέσα μου και δεν υπάρχουν σωστές λέξεις ή σωστές στιγμές για να φύγει, οι εξηγήσεις είναι μέρος της διαδικασίας, δε περνάει ο πόνος τόσο ευκόλα, νιώθω ακόμα προδομένη και τελικά θα ήθελα να ξέρω, το αξίζω να ήξερα απο την πρώτη στιγμή....