Falling awake....

Σε λιγότερα απο μια εβδομάδα Χριστούγεννα.

Με ρώτησες αν έχω αποφασίσει να προχωρήσω.

Η καρδία μου λέει να περιμένω.

Η λογική μου να προχωρήσω.

Φεύγω μακριά γιατί νιώθω πως έτσι θα μπούν όλα σε μια σειρά στο μυαλό μου και στα συναισθήματά μου και ας ξέρω πως όλα είναι στο μυαλό μας.

Οι φίλοι λένε να προχωρήσω
Εγώ στέκομαι σε εμάς

η ανάσα ακόμα κόβεται στη σκέψη σου
η εικόνα σου είναι ζωντανή μέσα μου
η μυρωδιά σου δε φεύγει και ας άλλαξα σεντόνια
η κούπα μου θυμίζει εσένα
την έβαλα πίσω πίσω στο ντουλάπι
η αναμονή ότι χειρότερο συμβαίνει
η προτροπή του Κώστα να είμαστε μαζί άδικη για εσένα
παλεύω να σου δώσω χρόνο
χρόνο που δεν έχω πια

κάθε μέρα είμαι και πιο βαθιά σε αυτά που νιώθω
κάθε μέρα κάνω κάτι να ξεφύγω
κάθε μέρα κοιτάω γύρω μου να σε δω
κάθε μέρα προχωράω ένα βήμα μικρό και πιο μακριά σου

και το βράδυ που περάσαμε μαζί
είχε όλα τα συστατικά να είναι το τελευταίο μας
ίσως και να είναι
αν δε προλάβουμε