Μηνύματα...

Οι εξετάσεις έδειξαν παντελή έλλειψη σιδήρου...
ο γιατρός ακόμα αναρωτιέται πως στέκομαι στα πόδια μου...
θα έχεις πολλά νεύρα μου είπε!!!
και λες και έτσι, απάντησα...

Στο σπίτι μετά τη δουλειά
πανικός στο γραφείο από νεύρα και τσακωμούς
για πρώτη φορά ανέβασα τον τόνο της φωνής μου
απαίτησα σεβασμό και προσοχή στο πως μου μιλαει κάποιος
κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να με συμπαθεί
κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να με κάνει φίλη
στα 34 μου εχω συμφιλιωθεί με τον εαυτό μου
και δεν εχω την ψευδαίσθηση πως οι συνάδελφοι γίνονται και φίλοι
αλλά
απαιτώ να μου μιλούν με σεβασμό
να σέβονται την ύπαρξή μου
και το κυριότερο να προσέχουν τον τρόπο που μου απευθύνουν το λόγο
περιέργεια;
μπορεί, αλλά αυτή είμαι

Φεύγοντας από τη δουλειά
τσιγάρο με τη Χριστίνα έξω απο τη βιβλιοθήκη
ερώτηση:
γιατί δυο άνθρωποι που δε θέλουν να χωρίσουν, ζούνε χωριστά;
απάντηση:
γιατί αυτή την επιλογή έκανε η λογική τους...

Αν κάνουν λάθος, ούτε οι ίδιοι το ξέρουν ακόμα
Το απόγευμα στο σπίτι ο Στέλιος
ο ξάδελφός μου
αντιμετώπισε τους δαίμονες του
και ξεπερνάει άλλη μια κρίση βαθιάς κατάθλιψης

Κουβέντα με γέλια
εξομολογήσεις
χαμένοι έρωτες
θάνατος
όνειρα
στόχους
είδαμε την ταινία μου
είναι ο μονος που κατάλαβε πως ο πρωταγωνιστής είναι νεκρός...
κοιτάμε το ρολόι και είναι ήδη 2
ούτε που το καταλάβαμε

Καμιά φορά με στεναχωρεί που έπρεπε να χάσουμε τους δυο του γονείς και τη δική μου μαμά για να έρθουμε κοντά...
Ίσως έτσι έπρεπε να γίνει

Το ταξίδι στη Σκωτία αναβλήθηκε
ο καιρός είναι δύσκολος
η σκέψη να περάσω ενα βράδυ σε αεροδρόμιο με φοβίζει
το έκανα πέρισι στο Λονδίνο και μου φτάνει

Φεύγω για Βόλο
στην αγκαλιά αγαπημένων φίλων
στις δυο μικρές μου πριγκήπισες

Στο κρεβάτι μου ξαπλωμένη έχω μείνει όμως με μια απορία
ένα μήνυμα στις 11 με την ευχή "καλά να περάσεις"
τώρα γιατί το ξαφνικό ενδιαφέρον
μάλλον κανείς δε θα μάθει

και η τυπική ευγένεια
ένα σταδιο που έχουμε περάσει εδώ και καιρό....