Σταλίτσα γέλιο...

Ψάχνει μέρες να βρεί τρόπο να πει όσα έγιναν.

Να τους δώσει τη σημασία που τους πρέπει

να μη το κάνει πολύ ανάλαφρο

αλλά ούτε και υστερικά λυπητερό.

Πάντα πρόσεχε σε θέματα τέτοια

την έχει "πατήσει" μια φορά στα 24

δεν ήθελε να το περάσει ξανά.

Μια απροσεξία είναι όλα

μια στιγμή αμυαλοσύνης (υπάρχει άραγε αυτή η λέξη;)

Και να ξανά το ίδιο

μόνο που τώρα ήταν διαφορετικά.

Με έναν άνθρωπο που την αγαπούσε και το είχε αποδείξει 

την πρόσεχε

ήθελε και να την ακολουθήσει όπου πάει.

7, 8, 9, 10 μέρες

και οι δυο κόκκινες γραμμούλες εμφανίστηκαν

δεν ήξερε πως να αντιδράσει

έτρεξε στο νοσοκομείο για επαλήθευση

τι καλά να έχει φίλους μικροβιολόγους σε εφημερία.

Ήταν.

Ήταν!!!

Την επόμενη η πρώτη επίσκεψη στο γιατρό.

Το θέλεις;

Το θέλω!

(πάντα ήθελε, απλώς όχι ακόμα
με κάποιον άλλο είχε ονειρευτεί να κάνει παιδιά
μα είχαν χωρίσει)
Εκείνος δίπλα της σε όλα.

Συνεχώς.

Το τσιγάρο κομμένο μαχαίρι

σωστή διατροφή

ύπνος

Δεν είναι αρρώστια

εγκυμοσύνη είναι

να χαμογελάς!!!!

Δε το είπαν σε κανένα

ήθελαν χρόνο να το ζήσουν οι δυο τους πρώτα.

Έκαναν σχέδια

ήθελαν να περάσουν οι μέρες και να το πουν στους δικούς τους.

Τα δικά της σγουρά μαλλιά

τα δικά του μεγάλα καστανά μάτια

τη δική της αγκαλιά
το δικό του μεγαλειό ψυχής.

Στη δουλειά ούτε κουβέντα

έκανε τα πάντα όπως πριν.

Μετακόμισαν κοντά στη θάλασσα για το καλοκαίρι, να μπορούν να έχουν καθαρό αέρα και ηρεμία.

Σταμάτησαν οι βόλτες με τη μηχανή, 

μόνο με αυτοκίνητο επέμενε εκείνος.

Ένα πρωί ξύπνησε ουρλιάζοντας 

ηρέμησε καρδούλα μου ένα κακό όνειρο ήταν

κάτι κακό θα συμβεί, στο λέω...

Δυο μέρες μετά απέβαλε.

Τώρα τον κοιτάζει και θυμώνει

το ξέρει πως δε φταίει εκείνος

μια φυσιολογική ανωμαλία είπε ο γιατρός, είστε νέοι ακόμα και υπάρχει καιρός.

Θυμάται ένα πρωί που ξύπνησε στο Sunderland χαρούμενη γιατί είχε δει τη μαμά της χαρούμενη σε όνειρο. Ανέμελες εποχές.

Τώρα όλα μοιάζουν πολύ grown up.

Τώρα όλα μοιάζουν διαφορετικά.

Τώρα αγγίζει την κοιλιά της και είναι άδεια.

Τώρα θέλει χρόνο να γίνει πάλι εκείνη παιδί.

Να τρέξει στη βροχή που τόσο αγαπά.

Να πιεί όλα τα ποτά που υπάρχουν στο bar.
Να χορέψει ξέφρενα.

Να μη σκέφτεται.

Να αγαπήσει ξανά.

Σκέφτεται τον άνθρωπο που κάποτε την πλήγωσε 

περιέργο αλλά θέλει να του τα πει όλα αυτά

εκείνος ήταν κάποτε φίλος της και τη συμβούλευε 

της λείπει αυτό.

Στο αυτοκίνητο βρήκε κάτι cd από τις διακοπές τους στην Κρήτη

κολλημένα ακούει το τραγούδι αυτό...

Όλα χαμένα τα νιώθει

χαμένος χρόνος

χαμένες ζωές

χαμένα συναισθήματα.
Κάποτε της είπαν πως είναι δυνατή και εκείνη ακόμα και σήμερα μέσα της φωνάζει: Κάνετε λάθος, όλοι κάνετε λάθος

Και δυστυχώς δε ξέρει και να σφυρίζει...

(Ήχος ανάρτησης: Σαν τραγουδάκι - Μίλτος Πασχαλίδης )