Επέτειος? Επέτειος...

Πριν απο ένα χρόνο ακριβώς ξεκίνησα να πάω σε ταξίδι που δεν ήθελα να κάνω

σε ένα γάμο που δε με ενδιέφερε να παραβρεθώ

με ανθρώπους που δεν ήθελα να γνωρίσω

σε μια πόλη που δε μου άρεσε ποτέ

με έναν άνθρωπο που μόνο τη σύγχυσή του είχε να μου προσφέρει...

Πριν απο ένα χρόνο ακριβώς

κάπου στη Θεσσαλία έβρεχε

όπως βρέχει και σήμερα στην Αθήνα.

Πριν απο ένα χρόνο

καθόσουν απέναντί μου και με κοιτούσες

κάποτε με απορία

κάποτε προστατευτικά

άλλοτε περιεργαστικά...

Στο τραπέζι του γάμου κάθησες δίπλα μου

έσκυψες και μου είπες:

Είσαι καλά?

Σου είπα:

Πάρε με να φύγουμε, δεν αντέχω άλλο.

Έσκυψες, γέμισες το ποτήρι μου κρασί και μου ψιθύρισες:

Δε μπορείς να φανταστείς πόσο πολύ το θέλω αλλά ξέρουμε και οι δύο πως δε γίνεται. Έλα, χαμογέλασε λίγο σε παρακαλώ...

Ξαναμιλήσαμε μετά απο 4 μήνες

και απο τότε μιλάμε κάθε μέρα.

Κάθε φορά που έρχομαι Λάρισα κάνουμε ατελείωτες βόλτες

τρώμε σε μικρά κουτουκάκια

και πίνουμε κρασί.

Κάθε φορά που έρχεσαι Αθήνα

κάνουμε βόλτες στο Μοναστηράκι

και τρώμε γλυκά σοκολάτα στην Παλιά Αγορά...

Το απόγευμα μου τηλεφώνησες να γιορτάσουμε τον πρώτο χρόνο γνωριμίας μας

να μιλήσουμε για το Σ-Κ που πέρασε

και να πούμε τα δικά μας.

Για πρώτη φορά μου είπες πως με είχες δει να κλαίω στην παραλία εκείνο το βράδυ

και πως ακόμα βρίζεις τον εαυτό σου που δε με πήρες να φύγουμε.

Πριν απο ένα χρόνο που έκανα ένα ταξίδι που δεν ήθελα να κάνω

σε ένα γάμο που δε με ενδιέφερε να παραβρεθώ

με ανθρώπους που δεν ήθελα να γνωρίσω

σε μια πόλη που δε μου άρεσε ποτέ

με έναν άνθρωπο που μόνο τη σύγχυσή του είχε να μου προσφέρει

γνώρισα έναν απο τους καλύτερους φίλους που έχω σήμερα...

(Ήχο ανάρτησης: Painted on my heart - The Cult το αγαπημένο σου τραγούδι)