Το όνομά μου είναι Rachel Corrie

Το όνομά μου είναι Rachel Corrie είναι ένα έργο βασισμένο στα ημερολόγια και τα e-mails της Rachel, όπως διασκευάστηκαν απο τον Alan Rickman και την Katherine Viner.

Η Rachel Aliene Corrie (10 Απριλίου 1979 – 16 Μαρτίου 2003) ήταν μια Αμερικανίδα φοιτήτρια του  Evergreen College και μέλος της οργάνωσης International Solidarity Movement (ISM) που ταξίδεψε στη Λωρίδα της Γάζας κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Intifada.

Σκοτώθηκε απο μια θωρακισμένη Caterpillar D9R μπολντόζα απο τις Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις (IDF) κατά τη διάρκεια διαμαρτυρίας ενάντια στης καταστροφή παλεστινιακών κατοικιών απο την IDF στην Λωρίδα της Γάζας όπου η IDF είχε σχεδιάσει ως ζώνη ασφαλείας και ισχυριζόταν πως περιείχε δίκτυο σηράγγων διαφυγής που χρησίμευαν για τη μετακίνηση όπλων καθώς και κρυσφύγετο ανταρτών. Σκοπός της IDF ήταν να καταστρέψει το φερόμενο δίκτυο ενώ ο Παλεστινιακός λαός τα χρησιμοποιούσε ως χώρο αποθήκευσης φαγητού, βενζίνης και κρυσφήγετα στις συνεχόμενες επιθέσεις του Ισραήλ.

O θάνατός της ακόμα και σήμερα διχάζει. Ενώ οι Ισραηλικές αρχές ισχυρίζονται ατύχημα, γονείς και φίλοι μιλούν για εν ψυχρό δολοφονία.

Έχω πολύ καιρό να βιώσω τόσο μεταλλασόμενα συναισθήματα σε μια παράσταση...

Στην αρχή σεκφτόμουν και ήθελα να φωνάξω: καλά να πάθεις Αμερικανάκι της δεκάρας, που λιώνεις για τον John Kennedy, γυρίζεις και φωνάζεις για την ισότητα και την αδικία του κόσμου απο το λουλουδένιο σου μικρόκοσμο και η μόνη σου επανάσταση ήταν να βάψεις κόκκινο το δωμάτιό σου. Τι μας λες... Τα δικά της λόγια όμως σε κάνουν να την αγαπήσεις, να δακρύσεις για εκείνη, να συγκλονιστείς απο τις αποφάσεις της και το κυριότερο να νιώσεις τον δικό σου κόσμο να καταρρεύει απο τη δολοφονία της.
 

Ύστερα από «στάσεις» σε διάφορες πόλεις ανά τον κόσμο η ιστορία της Αμερικανίδας ακτιβίστριας Rachel Corrie μεταφέρεται στο ΔΩΜΑ του Θεάτρου του Νέου Κόσμου. Μία ιστορία που συγκλόνισε και προβλημάτισε την παγκόσμια κοινότητα αποτυπώνοντας τη βία της σύγχρονης εποχής. Μία παράσταση που προκάλεσε δημόσια αντιπαράθεση και απαγορεύτηκε στη Νέα Υόρκη. Ένα θέατρο ντοκουμέντο που «μιλάει» την αλήθεια. Πόσο κοστίζει άραγε κάτι τέτοιο; Για τη Rachel κόστισε μία ζωή…

Υπάρχουν έργα που γίνονται για το θέατρο. Υπάρχουν, όμως και έργα που γίνονται στο θέατρο, για να μας κινητοποιήσουν να πάρουμε θέση σε ζητήματα που έχουμε συνηθίσει να προσπερνάμε, γιατί «έτσι ορίζουν οι καιροί». Το έργο «Το όνομά μου είναι Rachel Corrie» ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Πρέπει, απλώς, να παίζεται, για να μαθαίνει ο κόσμος τι συμβαίνει και δε γίνεται γνωστό. Αφορά στην πραγματική ιστορία του παλαιστινιακού λαού που εδώ και 60 χρόνια βρίσκεται σε απόγνωση εξαιτίας της διεθνούς συγκυρίας. Είναι η πραγματική ιστορία μιας κοπέλας που βρήκε το θάρρος να περάσει στην απέναντι όχθη και να δει την αλήθεια της άλλης πλευράς με τα δικά της μάτια… και τελικά δολοφονήθηκε…Ήταν ηρωίδα; Ήταν τρελή;

Ο καθένας απο εμάς βγάζει τα δικά του συμπεράσματα...
 
Μετάφραση: Νάνσυ Τρικκαλίτη
Σκηνοθεσία: Μάνια Παπαδημητρίου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Μάρω Αγρίτη
Επιμέλεια Κίνησης: Πάρης Μαντόπουλος
Σκηνικά: Άρτεμις Θεοδωρίδη
Video: Αγγέλα Δεσποτίδου
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Φωτογραφίες: Θάνος Χόνδρος
Ερμηνεία: Δήμητρα Σύρου
Συμμετέχει: Μάρω Αγρίτη
25 Ιανουαρίου - 27 Απριλίου
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη

Όσο για την παράσταση... οι ερμηνείες σε ταράζουν τόσο πολύ στον πυρήνα των πιστεύω σου που θυμώνεις, γελάς, αμφισβητείς, δακρύζεις, αναρωτιέσαι. Μια παράσταση που απλώς σε καθηλώνει!

 

With love and respect to Rachel Corrie

(Και η απόλυτη χαρά να βρίσκω πάλι στην αγαπημένη μου Μάρω 9 χρόνια μετά απο το Πανεπιστήμιο του Bath να κάνει αυτό που αγαπά, ήρεμη και δημιουργική. Σα να μη πέρασε μια μέρα!!!)